حاضرم تمام هستی و زندگی و فرزندانم را فدای پیروزی انقلاب اسلامی کنم
به گزارش نوید شاهد آذربایجان شرقی، شهید صاحبعلی کنگری یازدهم فروردین ۱۳۱۰، در روستای تازه‌کند آخوند از توابع شهرستان مرند به دنیا آمد. پدرش جعفر (فوت ۱۳۷۰)، فردی خیّر، صالح و متدیّن و مادرش آنا (فوت ۱۳۵۶) نام داشت. پدر بزرگش ملّارضا از مشروطه‌خواهان بود و جدِّ پدری وی کریم‌بیگ از مدافعین کشور از سال ۱۱۸۳ تا ۱۱۹۱ بود که برای دفاع و حمایت از رزمندگان کشور تمامی دارایی‌اش را هزینه کرده بود تا اینکه بعد از انعقاد قرارداد ترکمانچای و جدا شدن بخشی از کشور، با اعلام بیزاری از زیر پرچم کفر بودن تمام زندگی خودرا رها و به خاک ایران آمد. تا مقطع متوسطه درس خواند. دوره‌های آموزش زبان انگیلیسی را در تهران گذراند. سال ۱۳۳۴ ازدواج کرد و صاحب ۹ پسر و دو دختر شد. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست‌وهفتم اسفند ۱۳۶۲، در جنوب کشور بر اثر بمباران شیمیایی مصدوم شد و بیست‌وهفتم آذر ۱۳۷۴، در تبریز بر اثر عوارض ناشی از آن به شهادت رسید. مدفن وی در گلزار شهدای وادی رحمت تبریز قرار دارد. فرزندش یوسف نیز به شهادت رسیده است.
شهید کنگری در خانواده متدین و مذهبی پا به جهان گشود و تحصیلات اولیه را نزد پدر مؤمن، عالم و مصلح‌اش آموخت وپس از آن در مدارس ادامه تحصیل داد. بعد از خدمت نظام و فعالیت شایسته در آن دوران، برای کار و اشتغال به تهران مهاجرت کرد و در کنار آن به تحصیل نیز مشغول شد و در هر موقعیتی برای فرهنگ دینی و اعتقادی و عدل و عدالت خدمت به همنوعان خود استفاده می‌کرد. برعلیه فساد و استبداد و ستم طاغوت در حد توان فعالیت می‌کرد، بطوری که بعد از سال‌ها اقامت در تهران اجازه کار، سکونت، زندگی و تحصیل در آنجا را به وی ندادند و با خانواده و فرزندان خود مجبور به بازگشت به زادگاه خود شد تا اینکه در سال ۱۳۴۹ با تأسیس و راه اندازی کارخانجات صنایع سنگین (ماشین سازی) در تبریز به این شهر مهاجرت و مشغول به کار گردید.
در زمان شکل گیری اعتصابات و تظاهرات و حرکت‌های انقلاب اسلامی و اعتراضات خروشان مردم مسلمان تبریز نقش فعالی داشت و به همرزمان خود می‌گفت حاضرم تمام هستی و زندگی و فرزندانم را فدای انقلاب اسلامی کنم تا پیروز شود. تا اینکه شهد پیروزی انقلاب اسلامی را در سال ۱۳۵۷ چشید. پس از آن در انتخابات محلی به عنوان نماینده مردم محل در کمیته و انجمن اسلامی انتخاب و در مسجد و هسته مقاومت پایگاه مقاومت بعنوان بسیجی فعالیت نمود. با وجود مشکلات زندگی و مسئولیت شغلی چندین سال متمادی به عنوان مسئول انجمن اسلامی مسجد محل خدمت کرد در شورای ناحیه و پایگاه نیز فعالیت چشم گیر داشت و اهالی محل از خدمات ارزنده وی هنوز هم به نیکی یاد می‌کنند. به مسائل آموزشی و فرهنگی نیز بسیار اهمیت می‌داد و به عنوان انجمن اولیاء و مربیان مدارس فرزندانش انتخاب و در خدمت معلمان عزیز و دانش آموزان و اولیای آنها بود.
خدمت به رزمندگان و مبارزه با متجاوزین بعثی را وظیفه خود می‌دانست و چندین بار در جبهه‌های جنگ به عنوان بسیجی حضور پیدا کرده بود تا اینکه در منطقه عملیاتی جنوب در اثر بمباران شیمیایی دشمن بعثی به درجه جانبازی نایل شدند. برادران و پسران وی اکثراً از رزمندگان هشت سال دفاع مقدس بوده و چهار نفر از پسران ایشان ایثارگران جنگ تحمیلی و یکی از پسران عزیزش «یوسف کنگری» به درجه رفیع شهادت نایل گشته است.
شهید حاج صاحبعلی کنگری بعد از سال‌ها تحمل ناراحتی‌های ناشی از مصدومیت بمب‌های شیمیایی از ارتش بعثی در آذر ماه ۱۳۷۴ به خیل جانبازان شهید پیوست؛ و بعد از شهادت ایشان در مهر ماه ۱۳۷۶ پیکر مطهر فرزندش شهیدیوسف کنگری منطقه ماووت شناسایی و به آغوش وطن اسلامی بازگشت و بدین وسیله یوسف گمگشته در گلزار شهدای تبریز در کنار پدر آرمید.
جانباز شهید حاج صاحبعلی کنگری فردی مکتبی، مبارز، صبور، بصیر، شجاع، آگاه، ولایی و خیر خواه بود به قرائت قرآن کریم و اخلاق اسلامی و پیروی از پیامبر (ص) و ائمه اطهار (ع) توجه به سیره آنها و ولایت فقیه، فرایض دینی تحصیل و، آموزش خودشناسی، ذکر، توکل به خدا و خدمت به مردم اهمیت خاصی قائل بود.
راهش پر رهرو و یادش گرامی باد.
انتهای پیام/
