کد خبر : ۵۸۸۶۶۵
۱۳:۳۵

۱۴۰۴/۰۱/۰۲
خاطره خودنوشت شهید رستمی قسمت «۶۶»

روز‌های اول فروردین سال ۱۳۶۰

شهید «هوشنگ رستمی» در دفتر خاطرات خود می‌نویسد: «شب دوم فروردین سال ۱۳۶۰ شبی آرام بود. آن روز به ما دستور دادند که وسائل غیر ضروری را جمع آوری نموده تا در پادگان به صورت بار‌های A۲۱ بسته بندی و به سقز فرستاده شود، روز دوم با تمام آرامی خود گذشت. شب سوم فروردین سال ۱۳۶۰ شبی آرام بود...» قسمت شصت و شش خاطره خودنوشت این شهید بزرگوار را در نویدشاهد بخوانید.


روز های اول فروردین 1360

به گزارش نوید شاهد فارس، 

شهید «هوشنگ رستمی» چهارم خرداد سال ۱۳۱۹ در خرم‌آباد لرستان دیده به جهان گشود. ۷ ساله بود که راهی مدرسه شد. تحصیلات خود را تا مقطع لیسانس در رشته علوم و فنون نظامی گذراند. اردیبهشت سال ۱۳۴۴ به استخدام ارتش درآمد. پس از سپری نمودن دوره‌های آموزشی، داوطلبانه به تیپ ۵۵ هوابرد شیراز منتقل شد. سال ۱۳۵۷ با شروع درگیری در کردستان خود را به جبهه غرب رساند و تا پایان جنگ حضور مستمر در جبهه داشت. وی سرانجام پس از سال‌ها مجاهدت ۲۰ آذر سال ۱۳۶۹ در حین پاکسازی میدان مین بر اثر انفجار مین به شهادت رسید. پیکر پاکش در بهشت رضا خرم آباد به خاک سپرده شد.

قسمت «۶۶» خاطره خودنوشت شهید «هوشنگ رستمی»:


شب دوم فروردین سال ۱۳۶۰ شبی آرام بود و در پایگاه‌ها هیچگونه درگیری نبود و روز آن آفتابی بود چند سری هلیکوپتر به سردشت آمدند.


آن روز به ما دستور دادند که وسائل غیر ضروری را جمع آوری نموده تا در پادگان به صورت بار‌های A۲۱ بسته بندی و به سقز فرستاده شود، روز دوم با تمام آرامی خود گذشت.


شب سوم فروردین سال ۱۳۶۰ شبی آرام بود، فقط گاه‌گاهی صدای رگبار در پایگاه‌ها به گوش می‌رسید.

روز سوم فروردین وسایل مخابراتی تفنگ ۵۷، یک قبضه خمپاره تامپلا را پایین فرستادم، بسته‌بندی گردید و همراه با گروهبان مرادی به سقز فرستاده شد و تا اندازه‌ای بار ما سبک شده و جز تجهیزات و جنگ افزار‌های انفرادی و تیربار و آر‌پی‌جی ۷ بچه‌ها وسائل دیگری نداشتند، جز ۲ قبضه خمپاره چیز دیگری نداشتیم با خودمان ببریم زیرا مسلسل کالیبر ۵۰ را نیز فرستاده بودم.

انتهای متن/


گزارش خطا

ارسال نظر
طراحی و تولید: ایران سامانه