همسر شهید «ربیع اکبری باصری» در خاطره‌ای می‏‎گوید: « 16 ساله بودم که با ربیع ازدواج کردم و کمتر از یک سال با هم زندگی کردیم. آخرین بار که می خواست برای اعزام به جبهه خداحافظی کند..» خاطره کامل این شهید بزرگوار را در نوید شاهد بخوانید.

تولد فرزند، آسمانی شدن پدر

به گزارش نوید شاهد فارس، شهید «ربیع اکبری باصری» 2 اردیبهشت ماه 1343 در شهرستان سعادت شهر دیده به جهان گشود. 7 ساله بود که راهی مدرسه شد. تحصیلات خود را تا دوم راهنمایی گذراند. با آغاز جنگ تحمیلی از سوی بسیج آموزش دید و راهی جبهه شد. در همان سال ها ازدواج کرد و صاحب 1 فرزند شد. هنوز فرزندش به دنیا نیامده بود که 4 خرداد 1367 در آبادان در رویارویی با دشمن مجروح بر اثر شدت جراحات به شهادت رسید.

همسر این شهید بزرگوار در خاطره ای روایت می‌کند: « 16 ساله بودم که با ربیع ازدواج کردم و کمتر از یک سال با هم زندگی کردیم. آخرین بار که می خواست برای اعزام به جبهه خداحافظی کند، دلشوره عجیبی داشتم. خیلی اصرار کردم که چند روز بیشتر بماند. اصلا دوست داشتم از رفتن منصرف شود ولی او تصمیم خود را مصمم گرفته بود.

می‌گفت: اگر رفتم و به سلامت برگشتم که خدا رو شکر. ولی اگر سعادت نصیبم شد و شهید شدم، به دخترمان بگو که پدر او امام عزیز بود و یادش باشه و هیچ وقت هم امام عزیز را از یاد نبره. او واقعا پدر بزرگوار همه ماست.

نمیدانم از کجا می‌دانست که فرزندمان دختر است. برای اینکه هنوز به دکتر مراجعه نکرده بودم. ربیع لحظه خداحافظی دوباره درباره دخترمان صحبت کرد و گفت: نام او را مرضیه بگذار. همیشه می‌گفت: هرکس فرزند اولش دختر باشد درب بهشت به روی او باز است. او عازم جبهه شد و به آرزوی همیشگی خود که شهادت بود رسید. من هم بعد از اینکه یادگار ربیع به دنیا آمد به خواسته اش عمل کردم و اسمش را مرضیه نامیدم.»

انتهای متن/

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده