جبهه محل ديدار امام زمان (عج) و امام حسين (ع) است

به گزارش نوید شاهد اردبیل؛ شهید علی جهانگیری، نهم اردیبهشت 1348، در شهرستان اردبیل دیده به جهان گشود. پدرش بالااوغلان کارمند آموزش و پرورش بود و مادرش خاور نام داشت. دانش آموز چهارم متوسطه در رشته اقتصاد بود. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. پانزدهم مرداد 1366، در سردشت و در عملیات نصر7، توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به سینه شهید شد. مزار وی در گلزار شهدای غریبان اردبیل واقع است.

  متن وصیت نامه شهید علی جهانگیری:

  رب اشرح لى صدرى و يسرلى امرى واحلل عقدة من لسانى يفقهوا قولى
  اللهم انصر جيوش المسلمين اللهم ارزقنا توفيق الشهادة فى سبيلك
  در اين لحظات كه از عمر چند روزه‌ام ميگذرد خودم را موظف ديدم كه چند سطرى بعنوان وصيت نامه بنويسم اما چه وصيتى با كدام قلم و با چه كلماتى و چگونه؛
  بار خدايا! وصيت‌نامه من كه از وصيت‌نامه ديگر شهيدان نمى‌تواند جدا باشد همان وصيتى كه تقوا و يارى امام‌زمان و امام امت را خواسته اند و خود نيز در راه عمل به اينها به درجه رفيع شهادت نائل آمدند بلى آنها عمل كردند و رفتند اما من گناهكار كه توشه آخرت جمع‌آورى نكرده‌ام چگونه و با چه لفظى وصيت نامه بنويسم ولى بار خدايا تو خود شاهدى كه من در راه تو و براى رضاى تو به ميدان نبرد آمده‌ام و از رحمت تو نيز نااميد نيستم خدايا تو خود شاهدى كه چگونه از شهر و ديار خود براى يارى دين تو به ميدان جنگ شتافته‌ام و تو خود شاهدى كه آرزوى نهايى من چيست و چرا براى رسيدن به اين آرزو صف جبهه را انتخاب كرده‌ام بلى جبهه محل ديدار امام زمان و امام حسين است و محل ديدار با مومنين واقعى خداست آنچه كه در جبهه از آن خبرى نيست بى‌ايمانى و ناپاكى و غيرخدايى است و كلا همه در راه الله و براى رضاى الله قدم برمى‌دارند و به اميد تاييدات الهى هستند بنده هم كه اين صحنه‌ها را در جبهه ملاحظه كردم عاشق جبهه شدم و عاشق ديدار با تو شدم و عاشق رسيدن به درجه رفيع شهادت شدم خدايا تو خود ياريم‌ده تا در اين راه نيتى خالص و براى رضاى تو قدم بردارم و تو خود مرا اگر لايق باشم به ديدار خود بپذير خدايا البته مى‌دانم كه من لايق ديدار تو نيستم ولى از رحمت تو نيز نااميد نيستم چرا كه تو بخشنده و مهربان هستى خدايا مرا لايق شهادت در راه دين خود قرار ده و از گناهان من درگذر چرا كه با اين گناهان بسيار نمى‌شود به ديدار تو نايل گشت.
اما چند كلمه با پدر و مادر و خويشان. پدر و مادر از شما طلب بخشش كرده اميدوارم كه همه خلاف‌كاريها و نافرمانيهاى را كه بنده در طول عمر خود براى شما بوجود آورده‌ام به بزرگوارى خودتان ببخشيد و از كارهاى زشت من كه نتوانستم وظيفه فرزندى را بجا آورم درگذريد و از خدا نيز براى من طلب بخشش كنيد پدر و مادرم اميدوارم كه بعد از شهادت من زياد خودتان را ناراحت نكنيد چرا كه ما انسانها روزى به دنيا مى‌آييم و روزى هم از اين دنيا خواهيم رفت پس چه بهتر كه اين رفتن حسين‌وار باشد من اميدوارم كه بعد از شهادت من بخاطر من زياد ناراحت مشويد بلكه اگر خواستيد گريه كنيد براى سيدالشهدا امام حسين (ع)گريه كنيد و نيز شما برادران و خواهرانم شما هم سعى كنيد هر روز بيش از پيش در راه اسلام قدم برداريد و به خاطر خدا كار كنيد و نماز را فراموش نكنيد و اما من چون شما را خيلى اذيت كرده‌ام از شما طلب بخشش مى‌كنم و اما شما دوستان و آشنايان كه همواره مرا مورد لطف خود قرار داده و مرا براى يارى اسلام دعوت كرده‌ايد از شما مى خواهم كه جبهه مارا فراموش نكنيد وهمواره به فكر حبهه و يارى دين خدا با شيد و نگذاريد خون شهيدان پايمال شود و امام را دعا كنيد.

انتهای پیام/