نمایش بغض و کینه استکبار از صنعت هسته ای جمهوری اسلامی ایران
به گزارش نوید شاهد، وقوع اقدامات تروریستی علیه کارشناسان هسته‌ای دارای سوابق متعددی در ایران و دیگر کشورها است. از اوایل دهه ۷۰ سده بیستم تاکنون چندین تن از دانشمندان هسته‌ای در کشورهای مختلف هدف حمله اقدامات تروریستی قرار گرفته‌اند. در ایران نیز در سال های گذشته شاهد ترور دانشمندان برجسته‌ی هسته ای کشورمان مانند مصطفی احمدی روشن بوده‌ایم. به منظور زنده نگه داشتن یاد و خاطره این عزیزان و نمایش خشم و کینه‌ای که استکبار جهانی و رژیم صهیونیستی از پیشرفت های هسته‌ای کشورمان دارند، خودروی شهدای دانشمند هسته‌ای در موزه ملی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس در معرض بازدید عموم قرار گرفته است.
شهید مصطفی احمدی روشن در ساعت هشت‌و نوزده دقیقه صبح روز چهارشنبه 21 دی ماه 1390 در حین عزیمت به محل کار در لباس عزای اربعین اباعبدالله الحسین (ع) بر اثر انفجار یک بمب مغناطیسی که توسط یک موتور سوار به ماشین او متصل شد، در خیابان شهید داود گل نبی بعد از دانشگاه علامه نرسیده به میدان کتابی به همراه راننده اش شهید رضا قشقایی به فیض شهادت نائل آمد و مزد مجاهدت های خاموش خود را از حضرت حق دریافت کرد.
این دانشمند نخبه جوان در 17 شهریور سال 1358 در روستای سنگستان استان همدان متولد شد. وی دوران کودکی خود را در خانواده ای فقیر گذراند. خانواده وی در محله ای واقع در پشت امامزاده یحیی همدان به نام محوطه آقاجانی بیگ و در خانه ی اجاره ای و قدیمی، با امکاناتی اندک زندگی می کردند. پدر وی راننده مینی بوس بود و در دوران جنگ تحمیلی عراق علیه ایران سال های بسیاری را به مبارزه با دشمن بعثی پرداخت.
وی تحصیلات خود را در زادگاه خویش آغاز کرد. دوره تحصیلی راهنمایی را با رتبه عالی از مدرسه خیام همدان فارغ التحصیل شد و به دبیرستان ابن سینا رفت. شهید احمدی روشن هشتاد و پنجمین شهید دبیرستان ابن سینای همدان است.
پس از آن نیز در آزمون سراسری سال 1377 شرکت کرد و وارد دانشگاه صنعتی شریف تهران شد و سپس در سال 1381 از این دانشگاه فارغ التحصیل شد.
وی دانش آموخته رشته مهندسی پلیمر از دانشگاه صنعتی شریف بود. شهید احمدی روشن با سن پایین حدود 32 سال، دارای مقالات متعدد علمی در رشته پلیمر بود.
وی در سال 1380ش و در دوران تحصیل خود در این دانشگاه در پروژه ساخت غشاهای پلیمری برای جدا سازی گازها که برای اولین بار در کشور انجام می شد، همکاری داشت. او همچنین دارای چندین مقاله ISI به زبان های انگلیسی و فارسی بود و در زمان شهادت دانشجوی دکترای دانشگاه صنعتی شریف و از نخبگان این دانشگاه به شمار می رفت که مسئولیت معاونت بازرگانی سایت هسته ای نطنز را نیز به عهده داشت.
شهید احمد روشن در کنار تحصیل علم در فعالیت های فرهنگی و مذهبی نیز حضور فعال داشت در دانشگاه مسئولیت معاونت فرهنگی بسیج را بر عهده داشت و بعدها کانون نهج البلاغه را در این دانشگاه تاسیس کرد. او به مطالعه کتاب «نهج‌البلاغه» بسیار علاقمند بود کتابهای شهید مطهری و استاد فلسفی را نیز زیاد مطالعه می‌کرد.در سال 1381دوران کارشناسی اش را در دانشگاه صنعتی شریف به پایان رساند. در دوران تحصیل در دانشگاه در پروژه ساخت غشاهای پلیمری برای جداسازی گازها که برای اولین بار در کشور انجام شد، همکاری داشت و چندین مقاله ISI در مجلات معتبر علمی جهان به چاپ رساند.
بعد از شهادت این شهید والا مقام، دانشگاه تهران به پاس قدردانی از جانفشانی های اثرگذار این دانشمند نخبه جوان در عرصه علم و فناوری و جهاد علمی، درجه دکتری افتخاری تخصصی در رشته’نانوبیوتکنولوژی’ این دانشگاه را به وی اعطاء نمود.
این دانشمند هسته‌ای در کارش بسیار جسور و جدی و بسیار شجاع بود هیچ مصالحه ای در کارش نبود آنچه فکر می کرد درست است عین آن را انجام می داد و به قول خودش زنده باد مرده باد دیگران برایش مهم نبود. برای موفقیت در کارش در همه ابعاد می جنگید بسیار زیرک و زرنگ بود، خیلی عالی تکنولوژی را می فهمید و بر دانشی که داشت کاملا مسلط بود اگر در بخشی از کار نقصی پیش می آمد از تمام نبوغش برای رفع نقص استفاده می کرد.
مصطفی فردی بصیر بود و در خط ولایت حرکت می کرد و علاقه خاصی به رهبر معظم انقلاب داشت. همسر شهید بیان می کرد: آقا مصطفی درباره سایت نطنز می گفت که اینجا را طوری می سازم که مقام معظم رهبری دوست دارند، شاید این ارادت ویژه بود که حضرت آقا هم بعد از شهادت ایشان فرمودند: «شهادت این جوان دل ما را سوزاند»
شهید از شاگردان کلاس درس آیت الله خوشوقت بود. از روحیات شاخص او می توان به مهربانی، ایمان ،شوخ طبعی، پشتکار زیاد، توان و تلاش ، جدیت، مدیریت، قاطعیت و تواضع اشاره کرد. اهل نماز اول وقت بود و همیشه می گفت: «دعا کنید من شهید شوم و اگر شما شهید شدید دست من را هم بگیرید.» به گفته خانواده و دوستان، مصطفی به شهید متوسلیان علاقه بسیاری داشت. یعنی برخی از جدیت‌ها و ویژگی روحی او شبیه شهید متوسلیان بود.
