وجه انسانی در کتاب «پسرهای ننه عبدالله» بر آن غالب است
دومین جشنواره سرخ‌نگاران با تقدیر از برگزیدگان به کار خود پایان داد و کتاب «پسرهای ننه عبدالله» اثر «سعید علامیان» در بخش «مستندات/ خاطره» این دوره جشنواره بین‌المللی سرخ‌نگاران برگزیده شد. به همین بهانه در نوید شاهد با این نویسنده گفت‌گو کرده‌ایم.
«سعید علامیان» که کتاب «پسرهای ننه عبدالله» او در بخش خاطره دومین جشنواره بین‌المللی سرخ‌نگاران به عنوان برگزیده شناخته شد، در گفت‌وگو با خبرنگار نوید شاهد به معرفی این کتاب پرداخت و اظهار کرد: «پسرهای ننه عبدالله» نامی‌است که برای کتاب خود انتخاب کردم. این کتاب خاطراتی از محمد نورانی جانبازی که از قدیمی‌های سپاه مقاومت خرمشهر بود را روایت می‌کند. نام محمد نورانی با مقاومت خرمشهر گره خورده و اسم او را همیشه کنار محمد جهان‌آرا، سید عبدالرضا موسوی، صالح موسوی، احمد فروزنده و دیگر مدافعان خرمشهر می‌آید. این کتاب روایتی از مقاومت خرمشهر تا آزاد سازی خرمشهر است.
وی افزود: مطالعه این خاطرات، مخاطبان را با گوشه‌هایی از فرهنگ بومی خوزستان، به‌ویژه آبادان و خرمشهر، تاریخچه‌ای از وقایع دوران انقلاب و پس از پیروزی انقلاب آشنا می‌کند. در این زمان شورش خلق عرب به‌منظور تجزیه خوزستان، خرمشهر را دچار تنش کرد که با ایستادگی جوان‌های مؤمن و انقلابی سرکوب شد. عوامل این غائله که از عراق تأمین می‌شدند، در فعالیت‌های زیرزمینی اقدام به بمب‌گذاری و خرابکاری در اماکن و مراکز مختلف کردند. نیروهای انقلابی خوزستان از آن پس مشغول مقابله با این نوع تحرکات پنهان بود که حمله آشکار و رسمی عراق به سرزمینمان آغاز شد.
علامیان ادامه داد: در ماجراهای مقاومت و آزادی خرمشهر، علاوه بر محمد نورانی، چهار برادرش عبدالله، غلامرضا، محمود و عبدالرسول 14 ساله هم بودند. همچنین مادرشان (ننه‌عبدالله) به‌جز مدت کوتاه مهاجرت به شیراز به آبادان بازگشته و دیگر از صحنه جنگ دور نشده است. او می‌خواسته نزدیک پسرهایش باشد. پسرانی که هرکدام سرنوشتی در جنگ داشتند؛ عبدالرسول و غلامرضا شهید شدند و سه برادر دیگر جانباز جنگ هستند.
وی افزود: محمد نورانی در روز‌های جنگ فرمانده یکی از گروه‌های بچه‌های خرمشهر را بر عهده داشت؛ ایشان زوایایی از این مقاومت را بیان کرده که ویژه خودش است و شخص دیگری بر آن واقف نیست. محمد نورانی 24مهرماه از ناحیه چشم مجروح میشود و ننه عبدالله در این روز‌های سخت به عنوان مادر در نقش پرستار در کنار فرزندانش می‌ماند و با جان و دل از آنان مراقبت می‌کند.
محمد نورانی در خاطرات خود علاوه بر اینکه در مکان‌هایی با نیروهای بعثی درگیر بودند اما از دیگر گروه‌ها غافل نبود و از آنان هم در خاطراتش روایت می‌کند. خاطرات او فقط مختص حضور خودش در یک زمان و مکان خاص نیست بلکه دیگران و گروه‌های دیگر را هم می‌بیند. به طور کل در این کتاب به دلیل نقش پررنگ ننه عبدالله، وجه انسانی بر آن غالب است.
اعتبار یک جشنواره به داوران آن است
علامیان با اشاره به داوران مطرح در این جشنواره از رسالتی که سرخ‌نگاران به گردن دارد گفت: بسیار خوشحال شدم از دیدن داوران مطرح در این جشنواره و معتقدم که اعتبار یک جشنواره به داوران آن است. جشنواره سرخ‌نگاران به دلیل داشتن داورانی مطرح و سرشناس در حوزه فرهنگ و ادبیات از وزن و اعتبار بسیار بالایی برخوردار است.
وی افزود: کتاب، در کشور ما بسیار مهجور است؛ بنابراین یکی ازرسالت‌های برگزاری جشنواره، معرفی کتاب به جامعه است. برگزاری جشنواره کتاب می‌تواند قدم بسیار بزرگی در ترویج فرهنگ در جامعه داشته باشد.
سرخ‌نگاران در حفظ این دارایی به بهترین شکل ایفای نقش می‌کند و این قابل تقدیر است. برگزاری این جشنواره‌ها به خصوص در اوضاع کنونی جامعه، کمک شایانی به دارایی فرهنگ آن می‌کند. این دارایی در حفظ امنیت و تمدن حویت بسیار موثر است.
نکاتی که نویسندگان جوان باید به آن توجه کنند
سعید علامان به نکات قابل توجه از سوی نویسندگان جوان اشاره کرد و اظهار داشت: نویسندگان نسل جدید که جنگ را ندیدند؛ در قدم اول باید مطالعه کافی داشته باشند. مطالعه باید جزوی از کار آنان باشد نه به عنوان حاشیه و سرگرمی، بلکه اصل کار باشد. یک نویسنده جوان اگر حرفهای در این عرصه فعالیت می‌کند باید خواننده حرفهای باشد. یک نویسنده موفق باید هر روز پیرامون موضوعی که در آن فعالیت می‌کند مطالعه داشته باشد. فقط مطالعه می‌تواند اطلاع و آگاهی لازم را به نویسنده بدهد. در قدم دوم می‌توان به زبان تازه (نثر، نگارش) اشاره کرد. باید نیازهای مخاطبان ما که درصد بالایی از آن‌ها نسل جوان هستند؛ سنجیده شود. یک نویسنده وظیفه دارد دایره واژگان خود را تازه کند و به زبانی که می‌تواند با مخاطب خود ارتباط بر قرار کند؛ وارد این عرصه شود و قلم به دست بگیرد. قدم بعدی بزرگ‌نمایی است؛ متاسفانه در بعضی آثار بزرگ‌نمایی‌های بی‌جایی وجود دارد که به کتاب و شخصیت آن داستان لطمه وارد می‌کند. بزرگ‌نمایی باعث میشود مخاطب به روایت آن داستان اعتماد نکند. اندازه واقعی ایثاری که شهدای ما کرده‌اند؛ خودش بسیار بزرگ است و نیازی به بزرگ‌نمایی ندارد. اگر نویسندگان به این نکات توجه کنند؛ کار‌های بسیار خوبی به بازار کتاب ارجاع داده میشود.
