شهادت در خواب و واقعیت

به گزارش نوید شاهد، شهید «محمد صبحی» فرزند حسینعلی، سال 1339 در رشت و در خانوده‌ای متدين ديده به جهان گشود. دوران كودكی در محل دوست‌های بسیاری داشت و در همان محل بزرگ شد. از زمانی كه خود را شناخت، به مسجد می‌رفت. پس از گرفتن دیپلم تصمیم گرفت به جبهه دفاع مقدس برود. زمانی كه می‌خواست به جبهه برود، قبل از رفتن به تهران نزد خواهر بزرگش رفت و تا آخرين لحظه سعی می‌کرد مايحتاج خواهرش را تأمين کند و بعد عازم شود. شهید بسيار علاقه‌مند بود به جبهه برود و راه خود را انتخاب کرده بود. قبل از شهادتش، خواب ديده بود كه به شهادت می‌رسد و اين خواب را برای امام جماعت مسجد تعريف کرده بود. بعد از صحبت با امام جماعت، وصيت‌نامه خود را نوشت و یک روز بعد از عاشورا به جبهه اعزام شد.

سال 1360 در رقابیه، شهید صبحی يک روز وضو گرفت و خواست نماز بخواند که متوجه شد جورابش را جا گذاشته، وقتی برای برداشتن جورابش برگشت یکی از همسنگرانش از او خواست برای او هم آب بیاورد. وقتی برای برداشتن آب خم شده بود، گلوله‌ای به ايشان اصابت كرد و به فیض شهادت نائل آمد.

وصيت اين شهيد والامقام به خانواده‌اش اين بود، كه پیکرش را كنار ميرزا كوچک خان دفن كنند.

«روحش شاد و راهش پر رهرو باد.»