وصیتنامه شهید علیرضا علی آبادی شوری

 

 نوید شاهد: با سلام و درود به امام امت،امید همه مستضعفین جهان ،امام خمینی وهمه شهیدان انقلاب اسلامی ایران لازم دیدم مطالبی چند را به خانواده ام بنویسم تا اگر خداوند نعمت شهادت را نصیبم نمود پنهان نماند.
اول از همه به پدر و مادرم که زحمت کشیدند و در تربیتم نهایت کوشش را مبذول داشتند، به پدر عزیزم! که محبت پنهانش را از دیدگانش احساس می کردم و نهایت تلاش را در رفاه خوشبختی فرزندش از تلاش شبانه روزی و از دستان زارش و صورت پر از چروک و کمر همیشه آزرده و دردناکش و از غمهای درونی اش که هیچ کس جز من نمی توانست بهتر بفهمد و درک کند و با تمام وجود احساس  نماید. و همینطور مادرم، مادرم این الگوی همیشه زنده  و مجسم  در زندگی و رفتارم  کسی که قلمم از توصیف  محبتش و زبان از گفتار لطفش عاجز است.
زحمات فراوانی که از بدو تولدم تاکنون  کشیده است و می کشد فقط در یک جمله  خلاصه می کنم امید دارم که به پاس این همه خوبیها و زحمتها. شهادت مرا که محصول تلاش و تربیت آنهاست بپذیرند و شکر خدای را بجا آوردند. که این نعمت ارزانی همگان نیست.
به برادرم محمدرضا که او هم در همه زندگی  همراه و همسفرم بود. می گویم که چیزی و راهی را جز راه خط امام و اسلام که همان خط الله است نپوید و از زحمات خواهرانم بالاخص صدیقه  که همیشه مزاحم او بودم و حوریه و مهری و سلطان تقدیر می کنم و امید موفقیت و کامیابی آنها را در زندگی از خداوند مسئلت دارم و همینطور از مبلغ  پولی که بابت ماشین  به شرکت دارید که لطفا بعد از پس گرفتن  آن مبلغ بیست هزار تومان آن را به 20 خانواده محتاج که آبرومند هستند و دست نیاز جز به سوی خدا دراز نمی کنند بدهید.
در پایان از خانواده ام می خواهم همانطور  که من با آغوش باز شهادت را برگزیدم و داوطلبانه عازم جبهه حق علیه باطل و حرب با کفار شدم همانطور هم شما این نعمت را گرامی بدارید و هیچ گونه احساس ناراحتی نکنید که من خود این راه را آزادانه انتخاب کردم.