ایثار پرستاران در مقابله با کرونا یادآور امدادگران دفاع مقدس است
مریم کاتبی، بانوی امدادگر دوران دفاع مقدس به خبرنگار نوید شاهد گفت: من خودم از
مصدومان شیمیایی هستم و متاسفانه با آن‌که درخواستی برای کمک به بیماران کرونایی
ارایه کردم، به دلیل مشکلات ریوی از خدمت به این بیماران محروم شده‌ام.
وی در ادامه به ایثارگری‌های پرستاران و تیم پزشکی پس از انتشار ویروس کرونا اشاره کرد و گفت: هرچند ایثارگری‌های آنان در ادامه و یادآور ایثار امدادگران دوران دفاع مقدس است اما معتقدم که اکنون پیشرفت علوم امکانات بیشتری را در اختیار کادر درمانی کشور قرار داده است و آنان دیگر مانند سالهای جنگ با کمبود امکانات شدید در زمینه‌های مختلف مواجه نیستند. بنابر این می‌توان امید بیشتری به بهبود بیماران کرونایی داشت.
این امدادگر دوران دفاع مقدس سپس به بیان خاطره‌ای از بمباران شیمیایی بانه پرداخت و گفت: متاسفانه ما در آن زمان متوجه کاربرد این سلاح‌ها نشدیم و به کار خود در بیمارستانی که حتی انبارش هم بمباران شیمیایی شده بود، ادامه دادیم. با بیماران شیمیایی در تماس مستقیم بودیم و به همین دلیل من و تمامی هم‌تیمی‌هایم دچار عارضه شیمیایی شدیم. ااز طرف دیگر، شهر را گروهک کومله در اختیار داشتند و لاوزم درمانی و بهداشتی به دستمان نمی‌رسید. خوشبختانه در حال حاضر پزشکان و پرستاران در مصونیت بیشتری هستند.
وی ادامه داد: در آن زمان هنوز نمی‌دانستیم که بعثی‌ها از سلاح‌های شیمیایی استفاده می‌کنند و از تاول زدن صورت و دستمان متوجه شدند که این یک آلودگی زراعی نیست و در نتیجه کاربرد سلاح‌های شیمیایی به وجود آمده است.
کاتبی از ایثار اجتماعی مردم که به صورت خودجوش انجام میشود قدردانی کرد و گفت: دوختن ماسک‌ها و ضدعفونی‌هایی که از سوی نیروهای داوطلب صورت می‌گیرد، در ادامه همان ایثارگری‌هاست. مردم ایران با وجود شبکه‌های مجازی و توسعه رسانه‌هایی که قصد تخریب نظام جمهوری اسلامی ایران را دارند، آگاهی رشد یادفته‌ای دارند و هنوز هم در زمان بحران دوشادوش یکدیگر هستند و هرگز فریب دشمنان را نمی‌خورند. هر دوره دشمنان به یک نحوی کشورمان را تهدید کرده‌اند. آن زمان ایثارگری‌ها برای مقابله با سلاح‌های شیمیایی بود و اکنون برای رفع مساله کرونا.
وی اظهار کرد: متاسفانه اکنون به دلیل همین ضعف‌های رسانه‌ای گذشته، در کتاب‌های تاریخی اثری از بمباران‌های شیمیایی بانه نیست. تاریخ اصلی کاربرد سلاح شیمیایی توسط صدام، دوم آبان سال ۱۳۶۲ بود که ۸۰ کشته به جا گذاشت. اما هیچ اثری از این واقعه در کتاب‌های تاریخی دیده نمی‌شود.
