اين زخم‌ها، كه سرد و كبودند...
سه‌شنبه, ۱۵ بهمن ۱۳۹۸ ساعت ۱۲:۲۶
پاداش دست‌هايِ تو، بودند/ اين زخم‌ها، كه سرد و كبودند /گفتي كه دست‌هايِ نجيبت/ عمري، رفيق پنجره بودند
پاداش دست‌هايِ تو، بودند
اين زخم‌ها، كه سرد و كبودند
گفتي كه دست‌هايِ نجيبت
عمري، رفيق پنجره بودند
گفتم: كه بي‌تو، پنجره هامان
شعري شبيه گريه، سرودند
آن عشق‌هاي ساده‌ي ديروز
حالا اسير آهن ودودند
از ماه و مهر هم، گله دارم
دايم پي فراز و فرودند
مرديم و گريه‌هاي تو، افسوس!
پايان اين گلايه، نبودند
شاعر:مريم
تيكني
منبع: كتاب سوختگان وصال، نكوداشت جانبازان شيميايي، نهاد نمايندگي مقام معظم رهبري در دانشگاه تهران، دفتر هنر و ادبيات، 1381 صفحه: 44
نظر شما
