در کوچه‌های نور، ظلمت در کمین است
ای صبح صادق! بر رُخ آیینه چین است
در کوچه‌های نور، ظلمت در کمین است
از حیله‌ی رمّال‌ها دنیا سیاه است
از فتنه‌ی دجّال‌ها، قرآن غمین است
دنیا ز بوی معرفت خالی‌ست مولا
جهل مُرکب با دل انسان قرین است
حالی نمی‌پرسد کسی از حضرت دین
دین در زمین تبعیدی و حسرت‌نشین است
بُت می‌پرستد روح انسانِ مُچاله
شیطان اغواگر خداوند زمین است
«لا مذهبی» دین جدید خلق دنیاست
تلخ است، اما قصه‌ی دنیا همین است
عصر ظهور است و زمین از مُدعی پُر
دجّال هم شد مُدعی! این چندمین است؟!
عَجِل عَلی... یا حضرت موعود، یا عشق!
والعصر! انسان در زمین تنهاترین است
تکلیف دنیا میشود روشن به نورت
لا تُخلف‌المیعاد، صد در صد چنین است
در صبح یک آدینه می‌تابی به عالم
دل‌های ما مشتاق آن صبح مُبین است
باید که ما از پرده‌ی غیبت درآییم!
شرط ظهور حضرتت، تنها همین است
سروده: رضا اسماعیلی
منبع: چشمه آیینه، گزیده شعر کنگره
ایثار / به کوشش داریوش ذوالفقاری، معاونت فرهنگی و امور اجتماعی بنیاد
شهید و امور ایثارگران، انتشارات مهر تابان 1395.
