کرامات شهیدان؛(29) رؤياى شهادت

سه‌شنبه, ۱۰ بهمن ۱۳۹۶ ساعت ۱۳:۴۹

خاطرات

يكى از دوستانش مى گويد: ظهر كه با حسين در منزل آقاى خادمى، كه محل تحصّن انقلابيون و مردم مبارز و روزه دار بود، خوابيده بوديم، از صداى گريه حسين بيدار شدم. علّت گريه اش را پرسيدم.

نوید شاهد، در تحصّن چند روزه اى كه در دوران انقلاب و در اوج مبارزات مردمى در منزل آیت الله خادمى - 8 رمضان سال 57 - در اصفهان تشكيل شد، شهيد سيد حسين دوازده امامى كه همسايه آیت الله خادمى بود شركت فعال داشت. اين فعاليت و تلاش گسترده او از ديد مأمورين ساواك و شهربانى رژيم شاه مخفى نبود.

شبى كه به شهادت رسيد، قبل از شهادت به خانواده اش پيغام دادند چون شهربانى قصد دارد به مسأله تحصّن خاتمه دهد، هرطور شده او را از رفتن به منزل آقاى خادمى منصرف كنيد. وقتى پدرم مسأله را با نگرانى به سيدحسين گفت: او با ناراحتى جواب داد: من خودم را وقف دين و قربانى ارزشهاى دينى مى دانم، هيچ كس نمى تواند مرا از رفتن به اين مجلس ممانعت كند.

در حالى كه گريه می کرد گفت: در اين مبارزه و تحصّن خون از من است و پيام از تو. به او گفتم: اين چه حرفى است که می زنی؟ پاسخ داد: من الآن در خواب سيدى نورانى را ديدم كه در اتاق را باز كرد و وارد اتاق شد.

من وقتى او را ديدم فوراً از جا بلند شدم و خواستم دست او را ببوسم ولى او امتناع كرد و خبر شهادت مرا به من داد. قبر اين شهيد در گلستان شهداى اصفهان در قطعه گمنامها در رديف 3 شماره 8 مى باشد.

________________________________

شهيد سيدحسين دوازده امامى در سال 1332 در اصفهان متولد شد. در فعاليت هاى سياسى در اصفهان در دوران مبارزه با طاغوت ستم شاهى نقش مؤثرى داشت و در حمله وحشيانه عمال شاه به محلّ تحصّن مردم مسلمان اصفهان در منزل آیت الله خادمى در مورخه 57/05/19 در سن 25 سالگى به شهادت رسيد.