مشت‌های کوچک کودکان غزه
آن هنگام
که سکوتی عجیب
دهان باز کرده بود
بر چهره‌ي پرزیدنت ها،
گوشه ای از همین خاک
به تمام زبان‌های زنده‌ی دنیا
شکفتی
و گل سرخی
که یک روز
ریشه دوانده بود در رگ‌هایت
در مشت‌های گره کرده‌ات
به بار نشست
گل سرخی
که از سیم‌های خاردار
از کوهستان تاریخ گذشت
و هر گلبرگش
با گذرنامه‌ی باد
مرزها را به فراموشی کشاند
حالا در مشت‌های کوچک کودکان غزه،
در فریادهای خونین راشل کوری[1]
مقابل بولدوزرهای کر و کور،
در گلدسته‌های مسجد روستایی در سوریه
که صدای مؤذنش را به گلوله بستند،
گلی شکفته است
که روزی در رگ‌های تو
ریشه دوانده بود
گلی سرخ
که بسیاری از زبان‌های دنیا را
زنده نگه داشته است.
[1] دختری صلح طلب که متولد آمریکا بود و در سال 2003 در فلسطین اشغالی هنگامی که مانع تخریب خانه‌های فلسطینیان می شد زیر چرخ‌های بولدوزر به شهادت رسید.
سروده پیام جهانگیری
منبع: چشمه آیینه، گزیده شعر کنگره
ایثار / به کوشش داریوش ذوالفقاری، معاونت فرهنگی و امور اجتماعی بنیاد
شهید و امور ایثارگران، انتشارات مهر تابان 1395.
