رابطه ادبیات و جنگ در طول تاریخ

عرصه زندگی انسان هیچگاه از مبارزه و کشمکش و جنگ خالی نبوده است و هرگز نیز نخواهد بود. این مبارزه که در اصل برای ادامه و بقای حیات است در حقیقت با نخستین تقلا و گریه او از بدو تولد – در اثر گرسنگی، درد یا رنج – آغاز می شود و سپس در طول سالیان بعد زندگی برای احقاق یا اثبات حقانیت خود، در اشکال و صورت های مختلف ادامه می یابد. تا آنجا که، حتی در راحت ترین و مناسب ترین دوران های زندگی – از نظر عوامل و اسباب بیرونی – کشمکشی درونی و نفسانی اوست که رهایش نمی کند، و آرزوی آسایش و آرامش مطلق را بر دل او می گذارد. عرصه ادبیات و محور اصلی قسمت اعظم آثار ادبی، بویژه داستان، شرح همین کشمکش های پایان ناپذیر و همیشگی انسان است؛ به گونه ای که بدون این عنصر، بخش بزرگی از آثار ادبی اصلا پا نمی گرفت و آفریده نمی شد.

از این ها گذشته، در میان موضوع های متعدد داستانی مورد علاقه انسان ها در طول تاریخ، جنگ از جمله موضوع های بسیار جذاب و پرطرفدار است. اختصاص یافتن بخش قابل توجهی از ادبیات مدرسی (کلاسیک) همه ملل به این موضوع، خود به تنهایی دلیل غیرقابل انکار بر این مدعاست. این گرایش در ادبیات تا یکی دو قرن اخیر نیز همچنان به قوت خود باقی است.

دریافت متن کامل مقاله