ادبیات انقلاب اسلامی
پژوهشگر: محمدرحیم عیوضی
چکیده:
در این مقاله، نویسنده سعی دارد تا با تعمق در مفهوم ادب و ادبیات، به موضوع ادبیات انقلاب اسلامی بپردازد و نقش ادبیات را بعد از انقلاب، با توجه به شکلگیری خاص آن، در محتوا و صورت اشعار و نیز در متون بررسی و تحلیل نماید.
وی در این نوشتار، به شاعران انقلابی و اشعار آنان نیز اشاراتی مختصر نموده و معتقد است؛ اشعاری که از درون انقلاب زاده شده اند، تنها به لفظ و معانی زمینی نمی پردازد و شاعر تنها برای دل خود و خوشایند عموم شعری نمی سراید، بلکه از سرودن اشعار و بیان متون ادبی، پیامی دارد که در پس آن معنا نهفته است. پس لازمه چنین معانی پربار و غنی، قوت و استحکام در صناعات لفظی و معنوی بوده که در این دوران نیز بسیار شکوفا گردیده است.
همچنین در بخش هایی از این مقاله، مؤلف به غزلیاتی نغز و پر مغز از امام(ره) اشاره نموده که در نوع خود به لحاظ شخصیت والای آن بزرگوار، درخور تأمل و تعمق بیشتر است.
در پایان نویسنده این گونه نتیجه گرفته است که ادبیات انقلاب اسلامی، با توجه به ویژگیهای مبرهن و خاص خود، ادبیاتی است متعهد، از مردم، برای مردم و در راستای بیان مسائل مردم.
بنابراین، چنین ادبیاتی نمی تواند برای تفنن و عاری از پیام و رسالت باشد، و پویایی این نوع ادبیات، آن را در خدمت تعالی انسان اجتماعی و انسان متعالی در می آورد.
دریافت متن کامل
مقاله 
