پروانه عرصه خبر شهید «محمدرضا امانی»

نوید شاهد: محمدرضا امانی در مرداد ماه سال 1347، در یکی از روستاهای شیروان خراسان به دنیا آمده بود، از کودکی علاقه عجیبی به مطالعه و نگارش داشت.

خستگی اش را با قلم رفع می کرد و بیکاری اش را با قلم پر می نمود. حتی وقتی چشمانش مشغول تماشای تلویزیون و یا گوشهایش مشغول شنیدن رادیو بود، از قلم نیز برای نکته برداری استفاده می نمود.

او قلم را از کودکی به دست گرفته و به خدمت مردم واداشته بود. با قلم، مسؤولان را به روستا می کشاند تا به وضعیت مردم محروم رسیدگی کنند.

اگر در رفتار و منش آنان غرور و تکبر می دید، با قلم به آنانا تذکر می داد، با قلم به مناظره می پرداخت، بی سوادی، اعتیاد، بیکاری و همه بیماری های اجتماعی را به چالش می کشید تا این که ندای پیر و مرادش این نوجوان شانزده ساله به عرصه دفاع از آب و خاک و آیینش فراخواند.

محمدرضا در سن شانزده سالگی، هم خبرنگار صدا و سیما بود و هم رزمنده جبهه ها.

با تفنگ می جنگید، با قلم می نوشت، می سرود و با تمام وجود سخنرانی می کرد. هنوز بیش از 18 سال از عمر خویش را پشت سر نگذاشته بود که مسئول تیپ امام رضا (ع) شد.

دیری نپایید که این خبرنگار مجاهد، هم از اجر مدادالعلماء بهره مند شد و هم از فضیلت دماءالشهدا.

محمدرضا امانی در تاریخ بیست و چهارم دی ماه 1365 به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

این شهید 18 ساله می گوید: « من رفته بودم برای گزارش نویسی از جبهه ها. یک نفر آدم مرفه را ندیدم. حتی نشنیدم که چنین افرادی هم آمده باشند. تاریخ فردا باید شهادت و گواهی بدهد که کدام قشر این انقلاب را اداره کردند. کدام نسل؟»

منبع: مرکز اسناد ایثارگران