غریبانه های شهدای آزاده (5)؛ آخرین نامه

آخرین نامۀ اسیر شهید غریب علی ا کبر قاسمی متولد همدان که در تاریخ چهارم دی ماه 1365 در عملیات کربلای 4 به اسارت دشمن در آمد و پس از یک سال مقاومت در پاییزسال 1366 در اردوگاه تکریت 11 در اثر شکنجه های وحشیانه دشمن بعثی غریبانه به شهادت رسید. اطلاعات به دست آمده برای شکنجه گران، از به درک واصل کردن جمع کثیری از سربازان بعثی توسط محمد رضایی از آزادگان شهر مشهد حکایت داشته است.

محمد رضایی در اثر شکنجه های شدید در حمام به شهادت می رسد. علی ا کبر صدای ناله های او را می شنود و فریاد «الموت لصدام و الموت لاسرائیل » سر می دهد و به همین جرم او نیز به مسلخ عشق می رود و به دوستِ شهیدش می پیوندد.

«أنَّ لهَُمُ الجَنَّةَ َ مْوَالهَُم بأِ َ نفُسَهُمْ وَ إِنَّ اللّهَ اشْتَرَی مِنَ المُْؤْمِنِینَ» درود بر انبیاء گرامی اسلام خصوصاً خاتم آن ها حضرت محمد صلی الله علیه وآل هوالسلام، سلام بر حضرت بقیه الله الاعظم ارواحنا فداه و نایب بر حقش امام امت، خمینی کبیر، سلام بر سالار و سرور شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام و پیروان راستین آن حضرت، سلام بر شهیدان خونبار انقلاب ایران، سلام بر مفقودین، مجروحین و اسراء.

الهی تو را سپاس م یگویم که مرا در خط سرخ آل محمد صلی الله علیه وآل هوالسلام قرار دادی، تو را سپاس می گویم که رهبر را اولین امام شیعیان علی بن ابی طالب قرار دادی که در مقابل بیدادگر یهای جباران و مستکبران و جهان خواران و منافقان آن چنان قاطع و سرسخت بود که یک روزه هفتصد تن از آن ها را گردن میزد و با آ نها به هیچ وجه سازش نمی کرد. همان علی در مقابل دردمندان و بینوایان و محرومین جامعه، آن چنان بود که گویی در مقابل آ نها گناه کار است. خدایا تو را سپاس می گویم که به من آموختی پیرو کسی باشم که جز در مقابل الله به هیچ وجه سر تسلیم فرود نم یآورد. علی که خود فدای اسلام عزیز شد، در میان جامعه آنچنان غریب بود که سر
به چاه می گذاشت و با چاه درد دل می نمود.

الهی من که خود لیاقت این را نداشتم که در صف حق ستیزان قرار گیرم، تو عنایت کردی .الهی از کودکی عنایت تو بود که مرا با راه شهیدان آشنا و خون ناقابلم را با خون حق جویان عجین نمودی. تو مرا با دردها آشنا و با سخت یها آب دیده و فکرم را آشنای حقایق کردی و مرا بر آن داشتی که در آسایش ها خود را نبازم و در دردها بی قراری ننمایم. خدایا همیشه از تو خواسته بودم که خونم
در راه دین تو ریخته شود و بر این خواسته راضی هستم.

هان ای ملت اسلام، کوچ کتر از آنم که به شما تذکر دهم ولی سخن قرآن را یادآوری می کنم که می فرماید:
" فذكر إنما أنت مذكر "
1 دست از رهبری امام امت برندارید که فنا می شوید.
2 فرامین پیامبر را بپذیرید که نفع شما در آن است.
3 امام را در هیچ موقع از تاریخ، تنها نگذراید.
4 پیروی و اطاعت رهبری بر همگان واجب است، اطاعت کنید.
5 در مقابل دشمنان خصوصاً کفار و منافقان سرسختانه بایستید و زیر ظلم نروید که این سخن قرآن است: " لا تظلم و لا تظلم "

به پدر و مادرم و خواهر و برادرانم سفارش م یکنم که در مرگ من بسیار خونسرد بوده و همیشه رضایت الله را در نظر بگیرند، چون او مالک است و ما امانت و هر موقع اراده نماید امانتش را پس می گیرد.
از تمام خانواده خصوصاً پدر و مادرم تشکر می کنم که همواره مرا تربیت قرآنی کردند و از معلمین که در تربیت من نقش بسزائی داشتند. به همگی خواهران سفارش می کنم که با حجاب خود پاسدار حرمت خون شهیدان باشند. از برادران می خواهم جبهه ها را پر نمایند؛ مخصوصاً برادران
خودم. از همگی م یخواهم نماز جمع هها را فراموش نکنند. از همگی اخلاق اسلامی انتظار دارم. به همگی برادران و خواهران م یگویم که این راه را خودم انتخاب نمودم و هیچ کس به من تحمیل نکرد، بلکه با شناخت برگزیدم. از همگی شما م یخواهم که در مجلس ترحیم من مخصوصاً مصیبت آقا اباعبدالله الحسین علیه السلام را بخوانید و نوح هسرائی کنید، باشد که اش کهای شما
باعث آمرزش این گناه کار شود. فقط اشک برای امام حسین علیه السلام بریزید و لا غیر. از شما می خواهم بیشتر سراغ شهیدان بروید و بچ ههای آنان را به شجاعت، مقاومت، صبر، بردباری، شکیبایی و استقامت دعوت کنید. همیشه با آ نها پدرانه رفتار نمائید و کاری کنید که آن ها فقط امام خمینی را پدر خود بدانند و محبت او را در دل داشته باشند. باز عزیزان شما را به دو چیز سفارش می کنم:

1 پیروی از عقل که تعیین کننده است.
2 دوری از نفس اماره که نابود کنند است.
از تمام اقوام ، دوستان و آشنایان حلالی می طلبم و از همگی التماس دعا دارم.