پیکر جانباز شهید علی محمدرضایی پس از 31 سال شناسایی شد

به گزارش نوید شاهد، 31 سال از فراغ یک شهید جانباز 20 ساله می‌گذرد. شب گذشته خبر از شناسایی پیکر شهید «علی محمدرضایی» داده می‌شود، شهیدی که پای جا مانده‌اش نشانه‌ای می‌شود برای پایان بیش از سه دهه انتظار یک خانواده و یک مادر.

شهید «علی محمدرضایی» که در اول شهریور ۱۳۴۵، در روستای شال از توابع شهر بوئین‌زهرا به دنیا آمد بعد از حضور در جبهه حق علیه باطل در کنار مدال پاسداری، مدال جانبازی را بر سینه نهاد و در زمستان 1363 در یک عملیات شناسایی در منطقه مریوان پایش را زودتر از خویش به بهشت برین فرستاد. 

 با این حال دست از مبارزه بر نداشت و این بار با پای مصنوعی به همراه برادر 14 ساله‌اش حاج «حمید محمدرضایی» در جبهه حاضر شد و در نهایت مُهر شیرین شهادت با اصابت گلوله‌ای در عملیات کربلای 4 برخود نهاد و به مولای شهیدش پیوست. 

این شهید والامقام اما درس گمنامی از مادر آموخت و پیکرش در منطقه ام الرصاص عراق در چهارم دی ۱۳۶۵، مفقود ماند تا امروز که پای مصنوعی‌اش نشانه‌ای شد برای بازگشت و پایان 31 سال فراق یک مادر؛ مادری که سال‌هاست لحظه‌هایش را با یاد فرزندان مفقودش طی می‌کند و اینک نمی‌داند از آمدن این فرزند خوشحال باشد یا دل نگران حمیدش باشد، آن مجاهد مدافع حرم که از دو سال پیش در درگیری با تکفیری‌های صهیونیستی در سوریه مفقودالاثر شده و تاکنون اثری از وی به دست نیامده است. 

زمان تشییع پیکر شهید به زودی اعلام می‌شود.

سرهنگ مهدی طاهرخانی مدیرکل بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس، در گفت‌وگوی کوتاهی که با خبرنگار ایسنا داشت، با تائید خبر بازگشت پیکر جانباز شهید «علی محمدرضایی» به خاک وطن و شناسایی پیکر وی گفت: این شهید به‌زودی بر روی دستان مردم ولایت مدار و شهیدپرور استان تشییع خواهد شد. 

 وی ادامه می‌دهد: خبر شناسایی پیکر این شهید توسط سردار باقرزاده رئیس کمیته مفقودان ستاد کل اعلام شد و امروز نیز طی مراسمی مسئولان استانی با حضور در منزل این شهید یاد و نام وی را گرامی خواهند داشت. 

طاهرخانی با بیان اینکه مراسم تشییع و به خاک‌سپاری این مسافر از سفر بازگشته به‌زودی اعلام خواهد شد، گفت: از میان 135 شهید تاکنون پیکر این شهید شناسایی شده و اگر پیکر شهید دیگری از استان در این مدت شناسایی شود به اطلاع عموم هم‌وطنان خواهد رسید. 

کسی که باید بمیرد، چه خوب است با شهادت بمیرد

در پایان دست‌نوشته شهید «علی محمدرضایی» را با جان دل می‌خوانیم تا بدانیم جوانان این مرزوبوم بصیرت و آگاهی خویش را از مادر شهیدان حضرت فاطمه زهرا(س) به یادگار دارند. 

بسمه‌تعالی. 

«و لا تقولوا لمن یقتل فی سبیل الله اموات بل احیاء و لکن لا تشعرون». (بقره/۱۵۴). کسانی که در راه خدا کشته شده‌اند، مرده نخوانید؛ بلکه زنده‌اند و شما حیات و زندگی آن‌ها را نمی‌توانید درک کنید.

 با درود و سلام به حضرت بقیه‌الله امام زمان (ارواحنا فداه) و با سلام به حضرت امام، رهبر و بنیان‌گذار جمهوری اسلامی (اروحنا فداه) و با درود و سلام به شهیدان راه حق و حقیقت و با سلام به همه‌ی خانواده‌های شهدا، مفقودین، اسرا و جانبازان و با سلام به امت حزب‌الله و همیشه در صحنه‌ی ایران، وصیتم را آغاز می‌کنم.

اولاً شهادت می‌دهم به وحدانیت خدا و نبوت یک‌صد و بیست‌وچهار هزار پیغمبر و اوصیاء‌شان و به نبوت و خاتمیت حضرت محمد بن عبدالله (صلی‌الله علیه و آله) و شهادت می‌دهم به امامت و ولایت حضرت امیرالمؤمنین (ع) و یازده فرزندش و حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و اعتراف می‌کنم به حقانیت مرگ و سؤال نکیر و عالم برزخ و حشر در قیامت و حساب و میزان و بهشت و جهنم و اعتراف وافی دارم به وجود ملائکه و نزول تمام قرآن و تمام چیزهایی که بر پیغمبر گرامی اسلام نازل شده است و باید ما بدانیم کسی که باید بمیرد، چه خوب است با شهادت بمیرد؛ همان طوری که حضرت امیرالمؤمنین می‌فرماید: «ان اکرم الموت القتل والذی نفس ابن ابی‌طالب بیده لالف ضربه بالسیف أهون علیی من میته علی الفراش فی غیر طاعه الله» (خطبه ۱۲۳/ نهج‌البلاغه) به‌درستی که گرامی‌ترین مرگ‌ها کشته شدن در راه خداست. سوگند به آن‌کس که جان پسر ابی‌طالب در دست اوست، هزار ضربت شمشیر بر من آسان‌تر از مرگ در بستر استراحت در مخالفت با خداست. قسم به خدای کعبه، ما نباید میدان را خالی بگذاریم که دشمن به اسلام عزیز و قرآن و حریم مسلمانان و کشور اسلامی ما تجاوز کند. 

ما می‌بینیم که امام حسین (ع) درکربلا و در میدان عشق، رو به کفار می‌کند و می‌فرماید: «ان کان دین محمد لم یستقم الا بقتلی فیا سیوف خذینی» یعنی، اگر بناست دین جدم محمد (ص)، با کشته شدن من حسین (ع) باقی بماند، پس ای شمشیر به دست‌های عالم، حسین را در بر گیرید. از این فرمایش امام حسین (ع) معلوم می‌شود که انسان باید آماده‌ی فداکاری در راه اسلام باشد.

یعنی، جان در برابر دین ارزش چندانی ندارد، حتی اگر امام حسین (ع) هم باشد؛ پس باید فدای دین اسلام و پاسداری از آن شد. علی (ع) می‌فرماید: «ان الجهاد باب من الابواب الجنه» یعنی، جهاد دری از درهای بهشت است، که به روی بندگان خاص خدا باز می‌شود. پس سعی کنید این لیاقت را در خود به وجود بیاورید تا بتوانید در جهاد مقدس اسلام علیه کفر پیروز شوید. 

در پایان از شما امت حزب‌الله «شال» خواستارم مرا حلال نمایید و برای امام و پیروزی لشگریان اسلام دعا کنید.

 والسلام.

منبع: ایسنا