دست نوشته ای از شهید محمدرضا سرزارع
تمام آن چه دارم، وجودم، یعنی همین هستی ای که دارم، محصول حق طلبی انسانها و مخلوقات بی شمار است و چه بسیار، بسیار از آنان تمام آن چه را که داشتند به بهای این حق طلبی فدا نمودند و چه بسیار از آنان متحمل زنجهای طاقت فرسایی شدند، در کوران حوادث و آن مشتقات بسیاری که بر آنان گذشته له شده اند و اما با صبر و رنج های آنان و مشتقاتی که تحمل نموده اند، مرا ساخته اند و در میان قانونی که همه و همه بدون استثنا محکوم به آنند، چه باید کرد؟
آیا می توانیم از اجرای آن سرباز بزنیم؟ چگونه مخلوق را توان گریختن از امر خالق است و چگونه بنده ای را توان رستن از بند مولاست؟
بندی که وجود این بنده در بند این بند است، پس چه سان چشمان خود را بندم و گوشهایم را بگیرم و وجدانم را در بند کشم.
و ای یاران، بدانیم و بدانیم که: ولا یمکن الفرار من حکومتک، و این دریای خوف انگیز را کران و ساحلی نیست و در هر نقطه ای از این بیکرانه، جانوران گوناگونی در کمینند، جانورانی به هیبت مانند هشت پا و حیله گر به زیبایی حب نفس و کفتار زشت کفر که دندانهایش را از مال و منال و جاه طلبی و حرص و آز تیز ساخته اند و اینان بسیارند و بی رحم.
شهید محمدرضا سرزارع
منبع: خط ایثار/ دست نوشته های شهدای 8 سال دفاع مقدس استان قزوین/ حسن شکیب زاده/ حوزه هنری و سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قزوین/ 1387
