شهادت بزرگترین درس پدر
يکشنبه, ۲۱ شهريور ۱۳۹۵ ساعت ۱۱:۳۰
اکثر اوقات پدرم در منطقه بود. ولی وقتی به خانه می آمد؛ محیط بسیار گرم و صمیمی در خانه فراهم می شد. بسیار من را به خواندن نماز و قرآن سفارش می کرد و در درسها یاریم می کرد.
نوید شاهد: گفتگو با مصطفی رنجبری (فرزند ارشد شهید)
مصطفی رنجبری متولد سال 1353 شهر تهران است. او در زمان شهادت پدر نه سال داشت و پس از شهادت پدر به همراه مادر، دو خواهر و یک برادر خود به نام عباس که بعد از شهادت پدرش به دنیا آمد سالهای دشواری را پشت سر گذرانده است و فوت مادرش خانم سیمین زر سبحانی در سال 1384 نیز بر دشواری راه زندگی آنها افزوده و اکنون دارای یک فرزند دختر سه ساله به نام ریحانه است.
با وی به گفتگو پرداخته ایم تا از زاویه نگاه او با شخصیت شهید رنجبری بیشتر آشنا شویم.
از خصوصیات پدرتان بگویید؟
اکثر اوقات پدرم در منطقه بود. ولی وقتی به خانه می آمد؛ محیط بسیار گرم و صمیمی در خانه فراهم می شد. بسیار من را به خواندن نماز و قرآن سفارش می کرد و در درسها یاریم می کرد. در عین حال بسیار به پدر و مادر و خانواده اهمیت می داد و در واقع ستون و پشتوانه خانواده بود.
در آن سن و سال وقتی خبر شهادت پدرتان را شنیدید شما و خانواده تان چه برخوردی با آن اتفاق داشتید؟
ابتدا به ما نگفتند. وقتی به همراه عموها به روستای آله کبود رفتیم، نمی دانستیم چه اتفاقی افتاده است. قبول این واقعیت برای همه به خصوص برای مادرم بسیار دشوار بود و ضربه سنگینی بر روح و روان همه اعضای خانواده بود. من که نوجوان بودم درک درستی از این واقعه نداشتم و هر چه زمان می گذرد افتخار به پدری عزیز همچون این امیر رشید اسلام به عنوان یک الگوی بارز برایم ملموس تر می شود.
گرچه دو عموی بزرگم به نام حاج محمد و حاج مختار زحمات فراوانی را برای این حقیر و خواهران و برادرم در این سالهای فراق متحمل شده اند و همچون یک باغبان دلسوز نسبت به آموزش و پرورش گلهای برادر شهیدشان مراقبت به عمل آورده اند.
لازم است یادآور شوم که نه تنها هیچ گاه جای خالی ایشان را حس نکرده ام، بلکه همیشه خود را مدیون این لطف بی چشمداشت آنها می دانم و از خداوند متعال آرزوی موفقیت روزافزون برای این عزیزان دارم.
خاطره ای از پدر تعریف کنید؟
يكي از خاطراتي كه هميشه از ايشان در ذهن من نقش بسته است، تاكيد و جديت ايشان در يادگيري و آموزش قرآن در سنين نوجواني بود، حتي در يكي از دفعات كه به مرخصي آمدند حدوداً شب از نيمه گذشته بود، بعد از ديدار اولين مطلبی كه از مادرم پرسيده بودند در خصوص يادگيري قرآن به من بود كه چون بنده در اين امر قصور نموده بودم بسيار از من ناراحت شدند و اين مطلب را مجدداً متذكر شدند.
قابل ذكر است آن شهيد گرامي خود نيز در اكثر اوقات به قرائت و تلاوت قرآن كريم و مطالعه ديوان اشعار مولانا و حافظ ميپرداختند.
شهادت پدر چه تاثیری بر روی خانواده گذاشت؟
ضربه سختی برای همه خانواده ما بود و این در حالی بود که به دلیل جابجایی ما به خانه های سازمانی بنیاد شهید و بعد مسافت، ارتباط ما با خانواده پدرم بسیار کم شد و برای ما این دوری سخت بود. در عین حال بیماری مادرم در سال1384 که باعث فوت وی شد فشار مضاعف روحی دیگری برای خانواده ما ایجاد کرد.
برخورد خواهرها و برادرتان با شهادت پدر چگونه بود؟
آنها بسیار کوچکتر از من بودند و عباس حتی بعد از شهادت پدرش به دنیا آمد و بالطبع آنها هیچ تصوری از پدر نداشتند ولي از زبان مادر و ديگر افراد خانواده با خصوصيات روحي و اخلاقي ايشان آشنا شدند. در گذر زمان شهادت پدر برايمان مایه افتخار بیشتری می شود چرا که ما معتقدیم این لطف خداوندی است که نصیب ما شده است.
چند خواهر و برادر دارید؟
دو خواهر به نام هاي اعظم كه متولد سال 1358 با مدرك تحصيلي فوق دیپلم کامپیوتر و دانشجوی کارشناسی، زهرا متولد سال1361 رشته كارشناسي روانشناسی و عباس متولد سال1363 که اکنون دانشجوی دوره كارشناسي ارشد رشته صنایع غذایی دانشگاه سراسري است.
بزرگترین درسی که از ایشان آموختید چیست؟
پدرم به شدت به اسلام و قرآن پایبند بود و حتی با وجودی که در گارد شاهنشاهی دوران ستم شاهی کار می کرد، در جریان مبارزات مردمی علیه طاغوت حاضر به کشتن مردم نشد. پس از پیروزی انقلاب نیز به عنوان یکی از افسران آموزش دهنده خیل کثیر نیروهای نظامی اعزامی به جبهه ها بود.
در نهایت هم با وجود تعلقات خانوادگی زیاد به عنوان یکی از فرماندهان شجاع و لایق در مناطق جنوب و غرب جان خود را تقدیم اسلام و میهن عزیزش نمود که این حاکی از تحول روحی و معنوی بزرگ ایشان داشت. قابل ذکر اینکه این امر در نامه مورخ 5/10/1362 (دقیقا یک روز قبل از آسمانی شدنش) پدرم کاملا مشهود است. درس بزرگ شهادت طلبي و فرهنگ ايثار و ازخودگذشتگي ارزشمندترین یادگار این امیر رشید ارتشی در نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران به این حقیر می باشد.
در پایان پیام خاصی دارید بفرمایید؟
منت خداي را عزوجل كه ما را مرهون موهبت خويش قرار داده است تا در سرزمين ايران اسلامي خيمه تجلي عشق و فداكاري برپا نمائيم و به لطف بيكران او ميراث دار فرهنگ و مشي دلير مرداني باشيم كه با ايثار و شهادتشان حيات، امنيت، عزت، پايداري، استقلال و آزادي را به ارمغان آورده اند.
امروز نسل نوپا و نوظهور بشريت و انديشه تشنه و حقيقت جوي انسانيت براي پاسخ به فطرت خداجوي خود ملجا و مامني مانند پناهگاه شهدا و ايثارگران يافته اند و از ما مي خواهد روایتگر پاكي، صداقت، رشادت وفداكاري غاطبه پاک شهيدان، جانبازان و آزادگان باشیم و حقيقت ايثار و شهادت را صادقانه تفسير نمائيم.
از جهتی فرهنگ اقوام و ملل جهان تنيده از فراز و فرودهاي مهم حيات سياسي و اجتماعي آنان است و در اين ميان حماسه ها و كاميابي هاي هر ملت همواره مايه مباهات نسل هاي آتي بوده و همين مايه حيات، پويايي و تعالي آن ملت به شمار ميرود و نسل امروز در صورت دست نيافتن به اين سیره و میراث فرهنگي به تدريج از فضاي معنوي ايجاد شده توسط ايثارگران در چند دهه اخير دور شده و امكان جلب و جذب مجدد آنان سخت تر شده و نيازمند توان، وقت و هزينه اي دوچندان مي شود.
در شرايطي كه دشمنان سعي دارند با القائات مختلف و متنوع فكر و ذهن نسلهاي جديد را به موضوعات مورد علاقه خود معطوف نموده و آنان را از ارزشهاي خلق شده توسط پدران و مادران خود دور نمايند، اين سستي در كار، آنها را در اجراي برنامه هاي مخرب ياري خواهد كرد.
اغتنام این فرصت گرانقدر براي همگی ما و علی الخصوص "فرزندان عزیز شاهد" که در حقیقت به فرموده امام راحل (ره): صاحبان اصلی انقلابند، باید بطور کامل سعی و هدفمان قدم برداشتن در مسیر راهی باشد که شهدا و امام شهدا به ما نشان داده اند و این مهم به فرموده رهبر معظم انقلاب جز با تحصیل، تهذیب و ورزش حاصل نمی شود تا در برابر آنان شرمنده نباشیم و بتوانیم بستر و زمینه ای روحانی فراهم آوریم تا مفاهيمي مانند ايثار، جانبازي، آزادگي، شهادت، پايداري، زندگي توام با معنويت و حماسه را براي نسلهاي حال و آينده که واقعا درس زندگی و بندگی هستند جلوه نمایند.
پایان
نظر شما
