طالقانى از نگاه ديگران

طالقانى از نگاه ديگران



حضرت امام خمينى رحمه الله :

آقاى طالقانى ابعاد مختلفى داشت: اولاد پيغمبر بود؛ عالم بود؛ خدمت گزار بود؛ متفكر بود؛ مفسر قرآن بود؛ انسان متعهد بود؛ مخالف با رژيم [ شاه [ بود؛ مخالف با چپ و راست بود... مرحوم آقاى طالقانى مستقيم بود، مستقيم فكر مى كرد؛ مستقيم عمل مى كرد؛ انحراف به چپ و راست نداشت؛ نه غرب زده و نه شرق زده، [ بلكه [ اسلام زده بود. دنبال تعليمات اسلام بود و براى يك ملت مفيد بود و رفتنش ضايعه است.

مقام معظم رهبرى:

اگر من ياد او را بزرگ مى دارم، به خاطر شخصيت معنوى اوست؛ به خاطر مجاهدت و فداكارى و دردمندى و دلسوزى اوست؛ به خاطر علاقه مندى او به وحدت و يكپارچگى مردم مسلمان است. ما اين ها را در وجود طالقانى ديديم. احترام ما به روح طالقانى و به شخصيت و نام طالقانى به خاطر تيتر و عنوان نيست. آيت اللّه طالقانى واقعا يك انسان رنج ديده و زجر كشيده بود. چهل سال در ميدان مبارزه بود. طالقانى درد دين داشت. طالقانى با خودكامگى و سلطه شهوت رانى و خودخواهى مبارزه مى كرد. دشمن مى خواست از عنوان و محبوبيت وجهه آيت اللّه طالقانى براى آن چه كه تصور مى كرد تضعيف انقلاب است، استفاده كند، [ ولى ] مشت محكم طالقانى بر پوزه دشمن وارد آمد.

حجت الاسلام والمسلمين هاشمى رفسنجانى:

حرف ها و موضع گيرى ايشان در مبارزه و جهت دهى مردم، نقش تعيين كننده اى داشت. وجود او به مبارزه ما اعتبار بخشيد. حرف ها و سخنرانى ها و تأثير آن در مردم و جامعه چيزى است كه همه مى دانند. در مجموع بايد گفت كه ايشان نقش جديد مبارزه شان را تا آخر تغيير نداد. ايشان مظهر مقاومت و پشتكار و مبارزى خستگى ناپذير و كم نظير بود. او تمام زندگى اش را يكنواخت در خدمت مبارزه اش گذاشت. او به مبارزه واقعا ايمان داشت و به همين دليل سست نشد.

شهيد دكتر سيد محمدحسين بهشتى:

از آن جا كه آيت اللّه طالقانى نقش وسيع و مؤثرى در جامعه ما داشتند، طبيعى است كه فقدان ايشان، فقدان بزرگ و غيرقابل تحمل بود. [ با درگذشت وى [ حس كردم شخصيتى از جامعه مى رود كه جانشين و جاى گزين ندارد. خلأ شخصيت هاى برجسته كه عشق و علاقه به آن ها بس ريشه دار و داراى سابقه طولانى است، به اين زودى ها پر نمى شود و آيت اللّه طالقانى يكى از اين شخصيت ها بودند. بى شك همه ما ادامه دهنده راه انقلاب اسلامى هستيم كه مرحوم طالقانى يكى از چهره هاى برجسته آن بودند.


شهيد دكتر مصطفى چمران:

آشنايى من با ايشان از هنگامى است كه به عنوان مستمع در جلسات او در مسجد هدايت شركت مى كردم. به راستى كه آن اجتماع كوچك با هدفى متعالى تشكيل مى شد. در توفان حوادث سياسى آن روزگار مانند كشتى نجات بود كه ما را از خطرات فراوان اِنحراف به گرداب هاى چپ و راست حفظ مى كرد. او براى ما منبع جوشانى از ايمان و ابر پر بارى از رحمت و محبت بود؛ به طورى كه هر حرف و مشكلى را با او مطرح مى كرديم، برايمان پاسخ مى داد. او با صبر و متانت راه را به ما نشان مى داد. او سنگرى بزرگ براى مبارزه بود. هرگاه دورويى ها و نيرنگ ها دلم را به درد مى آورد، نزد او مى رفتم و درد خود را فراموش مى كردم و از او درس مقاومت و مبارزه مى گرفتم.

زنده ياد دكتر على شريعتى:

هروقت به تهران مى آمدم، در آن سال هاى خفقان و ظلمانى، تنها مسجد هدايت و آقاى طالقانى بودند كه مى درخشيدند. من در كتاب كوير به تك مناره اى در كوير اشاره كرده ام كه منظور مسجد هدايت بود كه در آن سال هاى اوج اختناق، همچون مناره اى در وسط كوير قرار گرفته و در هر جا خفقان حكم فرما بود، از آن آوايى برمى خاست.


خاطره اى از مقام معظم رهبرى درباره آيت اللّه طالقانى

اولين ملاقاتم با ايشان در دادگاه تجديد نظر بود. دادستان از جايگاه خودش بلند شد كه براى تنفس به طرف ديگرى برود. به آقاى طالقانى كه رسيد، خواست تملّقى بگويد. جالب بود كه اين قدر روحيه آقاى طالقانى در دادگاه عالى بود كه دادستان خودش را محتاج اين مى ديد كه به ايشان تملق گويى كند. آمد و يك جمله اى گفت به اين مضمون كه من هم از خانواده روحانى هستم. آقاى طالقانى با بى اعتنايى تحقيرآميزى جمله اى توأم با طنز به او گفتند كه همه جمعيتى كه دور آقاى طالقانى ايستاده بودند، قاه قاه به دادستان خنديدند.2 هم چنين نقل كرده اند كه شاه پس از اين كه ايشان از دنيا رفت، مصاحبه اى كرده و گفته بود: من چند بار پيشنهاد كردم كه ايشان را از بين ببريد، ولى سازمان سيا گفته بود: حالا صلاح نيست؛ چون اگر اين كار را بكنيم، انقلاب جلو مى افتد.