فاطمه زهرا (س) در واپسين پيام شهيدان(1)

شهید آيت اله آبدرجگر نیز می نویسد: منتظر من نباشيد من نرفتم كه زنده برگردم. وصيت مي‌كنم كه هرگز براي من گريه نكنيد.  به مادرم بگوييد كه شما پيش فاطمه دختر پيامبر(ص) سربلند خواهي شد، چون فاطمه شهيد داد و شما هم شهيد دادي. مادر! هر موقع به ياد فرزندت مي‌افتي به ياد فرزنداني باش كه بدن پاره پاره آنها را مادرشان نديده كه توسط  مزدوران چپ و راست در زير رگبار گلوله‌هاي دژخيمان شرق و غرب به شهادت رسیدند. مادرم تو بايد مانند كوهي كه به افق سر كشيده سربلند باشي... و اي پدر تو را هم نزد (علي(ع) سربلند خواهم كرد.

شهید  وكيل حبيبی خطاب به مادرش می نویسد: من اين راه خود اين راه اگاهانه انتخاب كرده‌ام اين آرزوي من بود و اما تو ارزو داشتي مرا در لباس دامادي ببيني. حال مطمئن باش كه دامادي من الان است. پس هرگز ناراحت مباش و بر مزارم و بر جسدم سرور شادي را سر ده و دانسته باش كه در قيامت در مقابل زهراي اطهر (س) رو سپيدخواهي بود. خوشحال باش كه در قيامت ميهمان فاطمه زهرا(س) و دخترش زينب(س) مي‌باشي پس چه جاي ناراحتي دارد و صبور باش تا بدانجا برسي، ان شاءالله.

 

 شهید سید حداد آبروزن نیز در نامه اش تاکید می کند:مادرم! اگر شهيـد شـدم برايم گريه نكن و اگر نتوانستي‌خـودت را كنترل كني براي امام حسين (ع) گريه كن. براي خواهر شهیدم گريه كن كه به صورت مظلومانه‌ رفـت بـراي ديگر شهداي اسلام گريه كن و لباسهاي خود را سياه نكـن و از شما مي‌خواهم اگر شما را اذيت نمودم من را به بزرگـواري خـود ببخشيد.

مادرم! سلام شما را به مادرم فاطمه زهرا (س)  مي‌رسانـم و از شمـا مي‌خـواهـم كـه در آن  محيـط زينب‌وار باشيـد كه همچـون جوانـي مثل علي اكبر و علـي اصغـر را از دسـت داده اسـت. امـا اي برادران بزرگـوارم  اگر شهيد شدم لباسهايم را به فرزنـدانـم بدهيـد چـون لباس امام زمان (عج) است و بايد به دست بچه‌هايم برسد.

 

شهید  عبدالحميد  گل‌پيچي خطاب به مادران و خواهرانش می نویسد: اول صحبتم رو به خواهران و مادران عزيز است اي زينب هاي زمان فرزندانتان را چنان پرورش دهيد كه چون زينب دست حسين و حسن را گرفته و به ميعادگاه عاشقان خدا مي‌برد و چنان حرها و بلالها و فاطمه‌ها و ام كلثوم‌ها از فرزندانشان بساز كه بتوانند ياران خميني در اين مقطع زماني باشند تا بتوانند پايمال نشدن و راه يافتن خون شهيدان را گواهي دهيد و روح انان را شاد گردانيد . اي خواهرانم! چنان جلسات را از خواهران حزب اللهي پر كنيد تا بتواند اينان زينب‌ها و فاطمه‌ها و ام كلثوم‌هاي زمان خويش باشند و اي مادرانم شمايي كه خداوند بهشت را زير پايتان قرار داده و چنان مادري باشيد كه با دستان خويش سر بريده فرزندش را به طرف كفار پرت كرده و مي‌گويد من چيزي را كه به خدا داده‌ام پس نخواهم گرفت و با دستان پينه بسته‌تان كه روز قيامت هيچ عذابي گرفتارشان نخواهد شد فرزنداني را كه از خدا گرفته‌ايد به خودش باز گردانيد كه « انا لله و انا اليه راجعون » ، ما از اوييم و به پيش او باز مي‌گرديم.

 

شهید  شهید سید محمد چربکو به پدر و مادرش توصیه می کند: پس پدرم و مادرماز شهادت من ناراحت نباشيد كه من اين كار را از جدم حسين به ارث بردم و خوشحال هستم فرداي قيامت در مقابل فاطمه زهرا(ص) سرفرازم كه  فرزندش خميني كبير را تنهانگذاشتم مرگ من را  درنيافت  بلكه من با شهادت خود مرگ را نصيب كردم و به زندگي ابدي كه همان ارزوي ديرينه هر انساني است رسيدم. درشهادت من گريه نكنيد كه من از علي اكبر امام حسين بهتر نيستم و اگر مي خواهيد گريه كنيد بر مصيبت زهراي  اطهر گريه كنيد در مصيبت هفتاد و دو يار مظلوم حسين گريه كنيد...

 

شهید محمود گل محمدي نیز گفته است: درود بر شما پدرجان كه ابراهيم گونه فرزندانتان را به قربانگاه عشق مي فرستيد. مادرجان زحمت و مغفرت خدا بر شما كه فاطمه گونه فرزندانت را براي كربلا اماده مي كني و مي فرستي ميدانم كه ناراحت نيستيد فقط خدا و اسلام را در نظر داشته باشيد امانتي بود كه به صاحب امانت داديد انشاءالله كه بپذيرد .

 

انتهای پیام/ ح