خلبان گمنام حماسه پاوه

نويد شاهد: محمد نوژه،هشتم فروردين ماه 1324 در تهران و در خانواده اي متدين به احكام نوراني اسلام،ديده به جهان گشود. پدرش او را از همان اوان كودكي با نماز و روزه آشنا كرد. وي پس از پشت سرگذاشتن دوران ابتدايي و متوسطه و دريافت مدرك ديپلم رياضي، سيزدهم مهرماه 1342 به استخدام نيروي زميني ارتش درآمد.

نوژه پس از گذراندن دوره هاي آموزش نظامي و دريافت درجه ستوان دومي، با توجه به علاقه زيادي كه به آموختن فن خلباني داشت داوطلبانه به نيروي هوايي انتقال يافت و پس از طي دوره هاي نظامي و موفقيت در آزمون­ هاي زبان انگليسي و مهارت­ هاي تخصصي و سپري كردن دوره­ هاي آموزشي پروازي با هواپيماهاي «پاپ» و« اف-33 » در دانشكده پرواز، در بيست و پنجمين روز از مردادماه 1349 به منظور تكميل دوره خلباني و پرواز با هواپيماهاي پيشرفته جت شكاري به هنگ آموزشي 38 پايگاه هوايي "لاردو" در ايالت تگزاس آمريكا اعزام شد.

پس از طي دوره هاي تكميلي پرواز و گذراندن دوره سامانه كنترل اسلحه در آمريكا و پرواز با هواپيماهاي تي-41،تي-6،تي-37و تي-38 به مدت 55 هفته و دريافت نشان خلباني در بستم مردادماه سال1351 به ايران بازگشت و براي پرواز با هواپيماي اف- 4 (فانتوم) در روز 25 شهريور 57 به پايگاه سوم شكاري همدان انتقال يافت و به جمع تيز پروازان نيروي هوايي پيوست.

نوژه در دوران خدمت همواره فردي با انضباط بود و با برخورداري از دانش و مهارت هاي تخصصي پرواز، يكي از كاركنان ممتاز پايگاه همدان شناخته مي شد. به طوري كه در بررسي سوابق خدمتي به عنوان افسري پر كار و تلاشگر معرفي مي شد.

فرمانده گردان يكم شكاري و گردان 31 پايگاه سوم شكاري همدان، رياشت شعبه عمليات مشترك، معاون عملياتي پايگاه ششم شكاري بوشهر و معاون دايره عمليات و افسر ستاد عملياتي پايگاه از جمله مسئوليت هاي خدمتي وي به شمار مي رود.

نوژه انساني متواضع و خوش برخورد بود و در طول زندگي اش لحظه اي از فرايض و احكام ديني غافل نبود. وي هيچگاه فريب مظاهر پرزرق و برق غرب را نخورد و در گفت وگو با همكارانش از مظاهر فرهنگ غرب به شدت انتقاد مي كرد.

با اوج گيري نهضت عظيم اسلامي به رهبري امام خميني، در سال 56، نوژه جاني دوباره يافت و پس از پيروزي انقلاب اسلامي، شيطان بزرگ، در يك طرح هماهنگ با ساير كشورهاي دست نشانده خارجي به تحريك گروهك ها و ضد انقلاب داخلي پرداخت تا شايد به نهال نوپاي انقلاب اسلامي صدمه اي برساند.

نوژه كه دست استكبار را بيرون آمده از آستين منافقين مي ديد،به دفاع از دستاوردهاي انقلاب همّت گماشت و در همان زمان كه گروهك هاي ضدانقلاب در شهرها و نقاط مختلف كشور در صدد بلوا و آشوب بودند و طرح و نقشه تجزيه ايران را در سر مي پروراندند و با اين هدف به كشتار مردان و زنان و كودكان بي گناه مي پرداختند، به جهت دفاع از كيان كشور لحظه اي آرام و قرار نداشت.

در بيست و سومين روز از پنجمين ماه سال 1358 حدود ساعت 22، مهاجمان مسلّح طرفدار حزب دموكرات كردستان و گروهي از عشاير وابسته منطقه به شهر پاوه حمله كردند. نيروهاي ژاندارمري و نيروي هاي مردمي و پاسداران انقلاب اسلامي پس از يك روز مقاومت ناگزير با ارسال پيامي به مراكز فرماندهي خود، از سقوط شهر پاوه توسط مهاجمان مسلّح خبر دادند.

مهاجمان مسلح پس از محاصره و قطع تمامي خطوط ارتباطي و راه هاي زميني و مسيرهاي منتهي به شهر پاوه، در آغازين ساعات روز بيست و پنجم مردادماه وارد آن شهر شدند و با استقرار در ارتفاعات مشرف به پاوه و همچنين تصرّف نقاط حساس شهر،كنترل اوضاع را در اختيار خود گرفتند. تنها نيرويي كه همچنان به مقاومت سرسختانه در برابر هجوم بي امان چريك هاي مسلح ادامه مي داد پاسگاه ژاندارمري، نيروهاي مردمي و ستاد خودجوش سپاه پاسداران انقلاب اسلامي شهر بود.

در پي ارسال پيام سقوط پاوه، هيأتي مركب از دكتر مصطفي چمران (معاون نخست وزير و وزير دفاع وقت) سرلشكر ولي الله فلاحي (فرمانده نيروي زميني) و ابوشريف معاون عملياتي سپاه جهت بررسي اوضاع با سه فروند بالگرد كه حامل مهمات و اقلام ضروري براي نيروهاي ژاندارمري و سپاه بودند، بعداز ظهر 25 مرداد سال 58 عازم شهر پاوه شدند.

در آن مأموريت پر مخاطره، هلي كوپتر حامل دكتر چمران مورد اصابت گلوله واقع شد و در نتيجه وي در محاصره مهاجمان مسلّح گرفتار آمد و دوشادوش نيروهاي ژاندارمري و پاسدار به مقابله و مقاومت در برابر عناصر فريب خورده پرداخت و خاطرات ارزشمندي از شجاعت و دليرمردي از خود به يادگار گذاشت.

پايگاه سوم شكاري همدان كه از قبل در جريان تحركات گروهك ها در منطقه بود و آمادگي انجام هرگونه عملياتي را بر اساس دستور داشت، پس از مطلع شدن از ماجراي سقوط شهر پاوه، با به پرواز درآوردن دو فروند هواپيماي اف- 4 بر فراز شهر و شكستن ديوار صوتي لحظات پر اضطرابي را براي مهاجمان مسلّح فراهم نمود تا زمينه حضور نيروهاي مسلّح خودي را فراهم كند.

محمد نوژه از جمله داوطلباني بود كه براي سركوب ياغيان سر از پا نمي شناخت و بر اين پيمان نيز جان فدا كرد و مشتاقانه پذيراي مأموريتي بي بازگشت شد و سرانجام در روز 25 مردادماه 58 سرگرد خلبان محمد نوژه به همراه ستوان يكم خلبان بشير موسوي (كابين عقب) كه به جهت پشتيباني از بالگردهاي نيروي زميني ارتش و ستون اعزامي كرمانشاه به پاوه اعزام شده بود پس از انجام عمليات، در حين انجام گشت هاي هوايي، هواپيماي او  مورد اصابت آتشبار عناصر ضدانقلاب قرار گرفت و از كنترل خارج شد در حالي كه دست راست خلبان كابين جلو در اثر اصابت گلوله به درون كابين قطع شده بود و هواپيما به كوه اصابت كرد و در منطقه قشلاق بين پاوه و روانسر سقوط كرد و سرگرد خلبان محمد نوژه با زبان روزه به ديدار معبود شتافت.

روحش شاد و يادش گرامي باد. / ايسنا همدان