در پرده هاي از غبار

اي با نَفَس امام خو كرده
زان رايحه كسب آبرو كرده

سرمست ز باده كلام او
توفيق شهادت آرزو كرده

يك قوم تو را شهيد مي خوانند
يك قوم تو را اسير م يدانند

اما چه كنم كه ناجوانمردان
تصوير تو را ز خويش مي رانند

اي بلبل در چمن نگنجيده
اي يوسف در وطن نگنجيده

اي نور دو چشم پير كنعاني
زنداني در وطن نگنجيده

اي كاكل غرق خون بر آشفته
در بوته آزمون برآشتفه

تو كيستي آنكه نور نوشيده
پيراهني از حضور پوشيده

تنديسه غيرت و جوانمردي
بر ظلمت شام غم خروشيده

من كيستم؟ آنكه در وطن مانده
در بند حجاب خويشتن مانده

چشمي به در اميد خشكيده
در حسرت بوي پيراهن مانده

اي زمزم كوثري مرا درياب
وي پنجه حيدري مرا درياب

دستانم هر تپش عطش دارد
وي لطف برادري مرا درياب

درياب كه بي تو سخت درماندم
در مصر غم تو دربه در ماندم

از پيرهنت حوالتي بفرست
بي برگ عبور پشت در ماندم

اي جبهه به خاك جبهه ها سوده
در معركه ها دمي نياسوده

وي اسوه استقامت و ايثار
در مصر شكنجه ها نفرسوده

اي گمشده حصار پيچيده
وي ماه به شام تا پيچيده

دستان كدام فتنه رويت را
در پرد هاي از غبار پيچيده؟