سقاي عراقي

قمقمه ها خالي از آب شده بود و تشنگي آنان را آزار مي داد. هريك از آنها با اعتراض به من مي گفتند:
پس آب چه شد؟ -
- چرا ما را تدارك نمي كنند؟
يك ساعت از ظهر گذشت اما از آب خبري نشد در حالي كه از عاقبت كار بيمناك بودم ناگهان صداي سربازان مرا به خود آورد.
آنها اطراف يك دستگاه خودرو تانكر جمع شده بودند. جلوتر كه رفتم متوجه شدم تانكر دشمن است. كاملا گيج و متحير شده بودم كه اين تانكر اين جا چه مي كند؟ پس از بازجويي پي بردم كه آن تانكر از خرمشهر براي نيروهاي عراقي مستقر در پادگان "حميد" آب حمل مي كرده است.
اين تانكر آب خنك به جاي آن به پادگان حميد برسد، در آن موقعيت بحراني و حساس نصيب نيروهاي رزمنده ما شد.
جالب اين جا بود كه چند واحد قبل از ما در كيلومتر 170 اهواز – خرمشهر مستقر بودند ، نمي دانم به چه دليل جلو اين تانكر را نگرفته بودند. به هر حال ضمن آنكه همه رزمندگان سيراب شدند يك خودرو هم به غنايم ارتش اضافه شد. راننده را به علت غيرنظامي بودن آزاد كرده و گفتم:
- تو از طرف سرور آزادگان مامور آب رسانيدن به ما بودي و خودت هم نمي دانستي ، ما آزادت مي كنيم . عراقي ناباورانه از ما جدا شد.
انتهاي پيام/ز