گریه امانش نمی داد، من هم به گریه افتادم. سعی کردم جلوی خودم را بگیرم. نگاهم را از صورتش دزدیدم و به گل های قالی خیره شدم که ادامه داد... «حالا باید اینطور توی بستر بیماری ذرّه ذرّه آب بشم و منتظر مرگ بمونم...» آنچه خواندید گزیده ایی از خاطرات "صدیقه باقری" همسر شهید "حشمت الله حیدری وانانی" است که در پایگاه خبری نوید شاهد چهارمحال و بختیاری منتشر می شود.