نادرجعفری

آري! اين مرتبه ديگر به هيچ قيمتي حاضر نبوديم عقب برويم با خود گفتيم كه اگر عقب نشيني كرديم خودكشي مي كنيم. تلفات ما تا آن لحظه كم بود اما هر چه مي گذشت بيشتر مي شد همه با همه يا الله گفتيم و ما با تمام قدرت با بدن هاي تاول زده و صورت هاي اشكبار كه در دل به خدا التماس مي كرديم تلاش مي كرديم و خلاصه نزديك ظهر بود كه خداي بزرگ اشكهاي گل آلود ما راديد و دلش به رحم آمد.

او مي گفت: چون تعدادي از خدمه هاي توپخانه به شهادت رسيده اند من بايد جاي آنها را بگيرم و تا جان در بدن دارم از اين آب و خاك و انقلاب و جمهوري اسلام دفاع نمايم...پسرم نادر از همان اوايل جنگ در جبهه عاشقانه جنگيد و لحظه اي از آن وظيفه الهي سرپيچي نكرد.