گلزارشهدای سرحدآباد

شب عمليات بود لكه هاي ابر كم و بيش درآسمان ديده مي شد همه دعامي كردند كه باران بيايد تا سرو صداي غواصان در ميان باران گم شود و دشمن بويي نبرد. به خدا قسم! چند دقيقه ازحركت بچه ها از اروندرود نگذشته بود كه ابري بالاي سر ما قرار گرفته و باران شروع به باريدن كرد. باد هم كه از طرف خدا مأموريت يافته بود شروع به وزيدن كرد. برادران به ماگفته بودند حتي نفس كشيدن هم دشمن را متوجه خودمان مي سازد. آب به تلاطم افتاد.