گفتوگو با جانباز ۵۰ درصد «غزاله احمدی»؛
«غزاله احمدی» میگوید: ۲۱ خرداد ۱۳۶۴، ماه رمضان بود و من همراه عمویم به دیدار یکی از اقوام رفته بودم. ناگهان صدای مهیب انفجاری گوشهایم را کر کرد و همهجا لرزید. ترکشها به بدنم اصابت کردند و دردی که آن لحظه حس نمیکردم، کمکم جانم را گرفت. اما در آن روزهای سخت جنگ، همدلی و کمک مردم و فداکاری پزشکان بود که مرا زنده نگه داشت. این، روایت من از لحظاتی است که جنگ را از نزدیک لمس کردم.