طاهره رستمی

با خنده ایی که تو دربر گرفته ا ست / دیوار خانه چهره ی دیگر گرفته است

دوستت دارم / آن قدر که در خواب­ هایم / همیشه تو تیر می­ خوری / ولی من شهید می­ شوم

انار ماه وقتی می­رسد ناگاه می­ افتد / و هر سو در بیابان دانه­ ای از ماه می ­افتد / دریدند آن­قدر این تیرها قرآن جسمت را / که با هر ضربه ­ای یک لفظ بسم ­الله می­افتد