شهید ابراهیم باقری

در شبی از ماه رمضان سال ۱۳۸۸، شهید «ابراهیم باقری» در کمین دشمن به شهادت رسید و همسرش با چهار فرزند تنها ماند. سال‌ها بعد، در شب عروسی پسرشان، شهید در رؤیایی معنادار از غیبت برخی آشنایان گلایه کرد؛ نشانه‌ای از حضور همیشگی‌اش در کنار خانواده. این روایت، قصه‌ای‌ست از صبر، مادرانگی و پیوندی که حتی شهادت هم نتوانست آن را بگسلد. در ادامه این قصه دلدادگی را بخوانید.

شهید «ابراهیم باقری»، پاسدار دلاور و مبارز جبهه‌های غرب کشور، پس از سال‌ها خدمت صادقانه در راه امنیت میهن، شهریورماه ۱۳۸۸ در ارتفاعات اورامانات کردستان در کمین اشرار و منافقین به شهادت رسید و به آرزوی دیرینه خود، شهادت در لباس سبز پاسداری نائل آمد. در ادامه ویژه نامه الکترونیکی کرامات این شهید والامقام منتشر می‌شود.

خطاط خوش ذوق گیلانی نام مبارک شهید «ابراهیم باقری» به علت ارادات خاص و ویژه اش به این شهید گرانقدر بر روی شن خطاطی کرده است.

فرزند شهید «ابراهیم باقری» از شهدای ترور نقل می‌کند: پس از شهادت پدرم، گاهی اوضاع مالی خانواده‌ ما چندان مساعد نبود، در یکی از همان روزها، منتظر دریافت مبلغی پول از جایی بودیم که دقیقاً معلوم نبود کی واریز بشود. در ادامه روایت کرامت این شهید گرانقدر به خانواده و برطرف شدن مشکل مالی شان بخوانید.

تو عالم رؤیا دیدم که پدرم آمده و گفت دخترم بیا تا جایگاهم را نشانت دهم. خواهرم می‌گفت پدر رو به من کرد و گفت: خودت نگاه کن ببین بابات کجاست؟!خواهرم تعریف می‌کرد کنار پدرم گلهای قشنگی دیدم که مشابهی در دنیا نداشتند. مجید فرزند شهید «ابراهیم باقری» روایتی را از پدر شهیدش بیان می‌کند.

 وقتی رسیدیم بالای سر شهید، انگار یکی او را به سمت قبله کرده بود، چند پرنده سپیده صبح آمده بودند بالای سر شهید و بی‌قراری می‌کردند، انگار برای شهید نوحه سرایی می‌کردند.  فرزند شهید «ابراهیم باقری» روایتی را از پدر شهید بیان می کند.

سرهنگ دوم پاسدار شهید باقری همواره در طول زندگی تا زمان شهادت انسانی متدین و متعهد، پرتلاش و خداترس، باانگیزه، معتقد به نظام جمهوری اسلامی ایران، وفادار به انقلاب و پیرو ولایت رهبری بودند.

سرهنگ دوم پاسدار شهید باقری با وجود سالها خدمت در مناطق جنگی و داشتن مشکل جسمی ناشی از مجروحیت شدید، به خاطر عشق به وطن و تلاش برای امنیت مردم و کشور عزیزمان تا لحظه شهادت به وطنش خدمت کرد.

در یگان خدمتی رزمی بسیج سپاه پاسداران آر پی چی زن بود. یازده سال تمام منتظر باز گشتش بودیم. تا اینکه روزی برادران جستجوگر ستاد تفحص پیدایش کردند. در سنگرش بوده . یازده سال تمام آن جا بوده ، در جزیره مجنون . و در تمام این مدت همه ما در انتظار او بودیم. هیچ کس فرموشش نکرده بود.

ان الله مع الصابرین خداوند با صابرین است و کاری نکنید که دشمنان اسلام و انقلاب از حرکات شما خوشحال شوند. مانند دیگر خانواده شهدا بردبار و شکیبا باشید. و از امت شهید پرور ایران هم می خواهم که ادامه دهنده راه شهدا و یاور مستضعفان باشند و گوش به فرمان امام امت، امید محرومان جهان باشند و از پشتیبانی روحانیت مبارز در خط اسلام دریغ نورزند.

از خداوند متعال می خواهم که روز دفنم لبهایم خندان باشد و مرگم شهادت و شرافتمندانه باشد. پدرو مادرم به خدا عاشق شهادت هستم و افتخار می کنم که انشاالله در روز قیامت مرا رو سفید نموده و ببخشاید هرگز برایم گریه و ناله نکنید و به یاد شهیدان گمنام باشید...