ابوعلی طباطبایی

جمعه سیاه بیروت، منطقه حره حریک، همانجا که یکسال پیش، مقتل و معراجگاه سید مقاومت و یارانش شده بود، نقطه پایانی برای فرمانده بزرگ و خستگی ناپذیر نبود. نقطه آغاز بود و سکوی پرواز تا جاودانگی، برای بازمانده ای بیادگار مانده از اسطوره های تاریخ مقاومت و به سلامت رهیده از چند ترور دشمن. مردی یادآور حسن نصرالله، هاشم صفی الدین، عماد مغنیه و فواد شکر و علی کرکی... مردی که توسعه توان و کارآمدی میدانی و عملیاتی حزب الله در قلب محور مقاومت ضد صهیونیستی، مدیون این مغز متفکر نظامی است. مردی که از یمن و عراق تا لبنان، پیشتاز آموزش و تجهیز گروه‌های جهادی و جریان‌های مقاومت بود. مردی که تا لحظه شهادت و دیدار یاران و همرزمان شهیدش، خستگی نشناخت و از پا ننشست. دشمن، دوبار و سالها پیش از این او را ترور کزده بود و هر دو عملیات، بی نتیجه مانده بود. اما این بار، شهادت، آغوش گشوده بود... بیروت، خود کربلا بود!...