شهدای غریب اسارت آذربایجان شرقی

مقصود محمدزاده یکی از همان اسیرانی بود که نامش هرگز در فهرست صلیب سرخ ثبت نشد؛ جوانی که در گرمای اردوگاه‌های عراق، زیر شلاق بی‌توجهی و در میان بیماری و محرومیت، آرام‌آرام جان داد و رنجش همان‌جا، بی‌خبر از جهان، در اردوگاه ماند.

«سیدجلال میرنورانی» یک رزمنده حاضر در نخستین مأموریت سپاه آذربایجان شرقی در جنگ تحمیلی، از لحظاتی می‌گوید که تصمیم‌های ساده، اما شجاعانه، سرنوشت نبرد را تغییر داد؛ از حمله پیشگیرانه در فارسیات تا محاصره سوسنگرد و بستان.

آزاده گرانقدر «احمد جعفری» می‌گوید: «حوالی ساعت ۱۱ صبح، اسیر شدیم. ما را در یک نقطه جمع کرده، سلاح‌هایمان را گرفتند و دست‌هایمان را بستند. حدود ساعت ۱۳ مجروحان را نیز آوردند و روی برانکارد گذاشتند. همانجا مجید را دیدم.»

آزاده گرانقدر، جناب آقای جعفر توفیقی می‌گوید: «پس از اسارت، ابتدا ما را به بصره و سپس به بغداد بردند. در هنگام پیاده شدن در بغداد، شهادت محمد سلطانی و عبدالمجید شریف‌زاده را به چشم دیدم. هر دو بی‌حال، نحیف و از خون‌ریزی شدید ناتوان بودند.»

آزاده گرانقدر «جعفر کریم زاده» درباره شهید غریب اسارت «مقصود محمد زاده» می‌گوید: «از حفظ می‌خواندم و او تکرار می‌کرد، چرا که قرآنی در اختیار نداشتیم. علاقه‌ی مقصود به یادگیری قرآن وصف‌ناشدنی بود.»

علی اکبر سلمانی به دیدار خانوادۀ بزرگوار دو شهید غریب اسارت در تبریز رفت و جویای حال آنها شد.

اجلاسیۀ شهدای غریب اسارت آذربایجان شرقی قبل از ظهر روز چهارشنبه ۲۴ ام مرداد ۱۴۰۳ و در آستانۀ ۲۶ مرداد، سالروز آغاز بازگشت آزادگان سرافراز به میهن اسلامی در سالن اجتماعات مصلای اعظم امام خمینی (ره) تبریز برگزار شد.