شهید غلامحسین خزاعی

حسين در عمليات خيبر فرمانده دسته بود، ولي بعـد از شهادت محمـود پايدار بـه اندازه‌ي يک فـرمانده گردان کار مي‌کرد.

روزهاي آخر عمليات بدر کار سخت شد. عراقي‌ها فشار آوردند و تعداد زيادي شهيد و مجروح داديم . عده‌اي روحيه ي خودشان را از دست دادند. در چنين شرايطي حسین اسلحه را برداشت و با فرياد يا مهدي (عج) بچه ها را تحريک کرد.

در حال امر به معروف بوديم که با جواني معتاد برخورد کرديم. مدتي با او حرف زد و بالاخره جوان رضايت داد اعتيادش را ترک کند، فرداي آن روز به منزل آن جوان رفت...

لباس بسيجي من مثل همان لباس احرامي است که تو برتن مي کني و به مکه مي روي. تيري که از سلاح من به سوي دشمن شليک مي شود، مثل سنگي است که تو در منا به شيطان مي زني . همانطور که تو با عشق و علاقه به طواف کعبه مي روي، من هم با همان عشق به جبهه آمده ام. کعبه ي تو آن جاست، کعبه ي من اينجاست.

بـا وجود اين که بر لزوم حضور در جبهه و جنگيدن اصرار داشت، کتاب هاي درسي سال چهارم در سنگرش ديده مي‌شد‌، وي اهميت جنگ و درس را درکنار هم احساس مي کرد.

از برادرش پرسيدم: «با چه کسي ملاقات دارد؟!» گفت: «به مسجد جامع مي‌رود تا اول وقت نمازش را بخواند».

شهید غلامحسین خزاعی راوری، ۲۰ اردیبهشت سال ۱۳۴۵ در شهرستان راور متولّد شد , در عملیات والفجر 8، آسمانی شد.

از حسین سوال کردیم که زنجیرها برای چیست و او گفت بعدا” برایتان می گویم. بعد از این که وصیت نامه حسین باز شد، دیدیم وصیت کرده زنجیرها را به دست و پایش ببندیم و بعد او را دفن کنیم تا در قیامت حسین گواه محکمی برای ابراز بندگی به خدا داشته باشد.

من آمدم تا اقوام و دوستانم اصلاح شوند و زنجیرهای اسارت و فساد را از دستها و پاها برکنم، گرد یتیمی از چهره یتیمان پاک کنم، اشک غم محنت را از دیدگان بزدایم.

کتاب "زنجیرها" شامل 48 خاطره از سردار شهید غلامحسین خزاعی توسط عباس میرزایی گردآوری شده است.