عبدالمجید امیدی

شهید جاویدالاثر « عبدالمجید امیدی »شهیدی که بی‌نشانی را برگزید، هنوز در دل نیزار‌ها آرام گرفته؛ و شهری که چشم‌به‌راه مانده، هر شب با مویه مادر، بوی تو را نفس می‌کشد.در ادامه در سالگرد شهادت، این دلنوشته با قلم میترا کمالی فر نویسنده حوزه ایثار و شهادت منتشر می شود.  

در آستانه‌ اول آبان‌ماه، سالروز عروج شهید « عبدالمجید امیدی »، این شعر روایت دلتنگی و گفت‌وگویی جان‌سوز با پیکر جا‌مانده‌ی شهیدی‌ست که در نیزارهای «میمک». عباس چناری شاعر ایلامی، با زبانی سرشار از خاطره و درد، از سنگرهای خالی، یاران پرپرشده، از مادری نشسته در باران و پیکری که در پاییز غمگین جا مانده است.

شهید « عبدالمجید امیدی » از شهدای دفاع مقدس استان ایلام است که آبان ماه ۱۳۶۳ در منطقه میمک به جمع شهدای جاوید الاثر پیوست. در ادامه ویژه نامه این شهید والامقام تقدیم حضورتان می‌شود.

شهید « عبدالمجید امیدی » از شهدای دفاع مقدس استان ایلام است که آبان ماه ۱۳۶۳ در منطقه میمک به جمع شهدای جاوید الاثر پیوست. در ادامه ویژه نامه این شهید والامقام تقدیم حضورتان می‌شود.

مادر، علاقه عجیبی به عبدالمجید داشت. از ماه محرم ۱۳۶۳ که پسرش به میمک رفت، پشت در خانه نشست تا اگر همرزمان پسرش را در کوچه دید، سراغ عبدالمجید را بگیرد.  مادر بعد از ۲۳ سال چشم انتظاری به فرزند شهیدش پیوست و تا امروز هم پیکر شهید « عبدالمجید امیدی » بازنگشته است.

خدایا ای کاش خنده از روی انسان محو می شد ، همه متوجه می شدند که به کجا خواهند رفت و چه سرنوشتی در انتظار ماست ...

با اوجگیری نهضت اسلامی در سال 1357 بود مجید در این دوران ، شور و شوق خود به روحانیت و انقلاب را با شرکت در نمازهای جماعت و راهپیماییها و نبردهای خیابانی با مزدوران ستمشاهی به تصویر کشید