شهید غیور اصلی

زندانی محکوم به اعدام، که در سلول بند انفرادی، شعر می‌نوشت، با پیروزی انقلاب از مرگ حتمی رها شد تا در اولین روز‌های جنگ، وسط خط مقدم و در خاک خونین سوسنگرد زیر آتش سنگین، شهید شود. نه به دست دشمن بعثی! که توسط منافقین و با ترور مواد منفجره جاسازی شده در خودروی شهید! فرمانده عملیات سپاه اهواز، رهبری اولین عملیات تهاجمی و شبیخون به نیرو‌های دشمن را بعهده داشت که در آخرین شب پیش از شهادت به نیروهایش گفته بود: «برگشتی در کار ما نیست. اگر هیچ کس نیاید، خودم تنها می‌روم.» کسی که چنان در بندگی خدا غرق بود که به گفته همسرش صدای ناله و اشک و «الهی العفو»، محرم همیشگی نیمه شب‌هایش بود.

سردار شهيد «علی غيور اصلی» که تهديدی عظيمی برای پيشبرد اهداف منافقین و رژیم بعثی در خاک ايران به شمار می رفت با منفجر کردن بمبی در ماشين حامل وی و ایجاد جراحت های فراوان، به فیض شهادت نایل آمد. این ترور پس از یکی از عملیات های غیورمندانه اش و گرفتاری نیروهای بعثی در تله ای هوشمندانه او اتفاق افتاد و سنگینی بار این شکست، دشمن را به ترور این شخصیت واداشت.