کي رفته اي ز دل که تمنّا کنم تو را کي بوده اي نهان که هويدا کنم تو را
اسماعيل آمره اي فرزند زمستان1338 در چهارسالگي مادرش را از دست مي دهد و در سايه سار قامت پدر و مهر خواهر شکوفا مي شود، کشاورزي را از پدر و عمويش مي آموزد و نوجواني اش را در گندمزارهاي طلايي آمره سپري مي کند.
بهار1359 شريک زندگي اش را انتخاب کرد و در همان آغازين روزهاي زندگي مشترک براي رفتن به آرامگاه مادرش او را با خود همراه مي کرد و مهربانانه با مادرش به نجوا مي نشست و کودکي هايش را براي همسرش به تصوير مي کشيد