عیسیِ مریم؛ پاسداری که در روز میلاد حضرت عیسی(ع) به دیدار حق شتافت

به گزارش نوید شاهد تهران بزرگ، شهید عیسی کرهای نوزدهم تیرماه سال ۱۳۴۴ در محله نازیآباد تهران دیده به جهان گشود. پدرش ممتاز و مادرش مریم نام داشت. از همان آغاز تولد، زندگی او با نشانههایی از عنایت الهی همراه بود. مادرش روایت میکرد که در دوران بارداری حادثهای برایشان رخ داد و همگان تصور میکردند نوزاد زنده نخواهد ماند؛ اما مشیت خداوند بر آن بود که کودک سالم و باطراوت به دنیا بیاید. او در ایام ربیعالاول و همزمان با تاجگذاری حضرت ولیعصر (عج) به دنیا آمد.
زمانی که پدر برای گرفتن شناسنامه به اداره ثبت احوال رفت، قصد داشت نام فرزندش را امیر بگذارد. اما مأمور ثبت احوال گفت این نام به دلیل شباهت با عنوان سلطنتی پذیرفتنی نیست. مادر، با الهام از نام خود، پیشنهاد کرد: «اسم من مریم است، نام او را عیسی بگذار»؛ و چنین شد که نام نوزاد در شناسنامه ثبت شد عیسی کرهای؛ یادآور رابطهی زیبا میان مادر مریم و فرزند عیسی.
عیسی تنها پسر خانواده بود و مادرش از همان کودکی دلبستگی خاصی به او داشت. هرگاه با او خلوت میکرد، عیسی با لبخند مادر را میبوسید و پاسخ میداد: « من بهترین مادر دنیا را دارم».
او درسهایش را تا سوم متوسطه ادامه داد و پس از آن، با عشق به انقلاب و امام، به صف پاسداران انقلاب اسلامی پیوست. سنش اندک بود، اما روحی بزرگ داشت؛ در واحد اطلاعات و عملیات لشکر ۱۰ سیدالشهدا (ع) فعالیت میکرد و در بسیاری از عملیاتها از جمله والفجر ۸، از اروند رود گذشت و جزو غواصان دلیر خط شکن بود.
مادرش بارها از او خواسته بود ازدواج کند، اما عیسی با لبخند و بهانهای از زیر آن درمیرفت، زیرا دلش تنها به جبهه و یارانش بسته بود. او در میان همرزمانش به نترسی، ایمان و خوشرویی معروف بود.
سرانجام، روز ۴ دیماه ۱۳۶۵ در جریان عملیات کربلای ۴ در منطقه شلمچه و در نزدیکی مسجد جامع خرمشهر، هنگامی که دشمن بعثی شهر را زیر آتش سنگین گلوله و کاتیوشا قرار داده بود، بر اثر اصابت ترکش به گردن به فیض شهادت نائل آمد. همرزمانش روایت کردند که در آن لحظات مسئولیت هدایت چند گردان را بر عهده داشت و با شجاعت تا آخرین لحظه ایستاد.
روز شهادت او، مصادف بود با ولادت حضرت عیسی ابنمریم (ع)، گویا تقدیری الهی چنین رقم خورده بود که «عیسیِ مریم» در روز میلاد «عیسیِ مریم» به دیدار حق شتاب کند.
پیکر پاکش در گلزار شهدای بهشت زهرای تهران، قطعه ۵۳، ردیف ۴۴، شماره ۱۷ آرام گرفته است؛ نمادی از جوانی مؤمن و عاشق که جان خود را تقدیم اسلام و انقلاب کرد.
