مرد میدانهای سخت؛ نامی که در کردستان لرزه بر اندام دشمن میانداخت
سرهنگ دوم پیاده شهید غلامرضا مخبری،به عنوان تیپ ۱ لشکر ۱۶ زرهی نزاجا قزوین، پس از بازدید از گردان ۱۱۶ در ارتفاعات دارساوین در محور بانه- سردشت مورد حمله ضدانقلاب حزب کومله قرار گرفت و در سن ۳۷ سالگی به شهادت رسید.
به گزارش نوید شاهد خراسان رضوی ، سرهنگ دوم پیاده شهید غلامرضا مخبری فرزند حاج قربانمحمد، روز ۲۰ دی ۱۳۲۴ در شهرستان قوچان (استان خراسان رضوی) چشم به جهان گشود. مادرش خیرالنساء خانهدار بود و پدرش، حاج قربانمحمد، از چهرههای فرهیخته و خیر شهر به شمار میرفت؛ چنانکه در خیابان قائممقام قوچان مسجدی بنا کرد و یادگاری ماندگار از خود بر جای گذاشت.
تحصیل و ورود به ارتش
شهید مخبری پس از گذراندن دوران کودکی، تحصیلات ابتدایی را در دبستان دارا به پایان رساند و با اخذ دیپلم متوسطه، به دلیل علاقه عمیق به لباس مقدس سربازی، در آزمون ورودی دانشکده افسری تهران پذیرفته شد. وی از ۱۷ فروردین ۱۳۴۳ آموزش علوم و فنون نظامی را آغاز کرد و در سال ۱۳۴۶ با دریافت درجه ستواندومی از دانشکده افسری نیروی زمینی فارغالتحصیل شد.
مسئولیتها و دورههای تخصصی
پس از فراغت از تحصیل، به مراغه اعزام شد و به عنوان فرمانده سپاه دانش به خدمت پرداخت. در سال ۱۳۴۷ دوره مقدماتی زرهی را در مرکز زرهی شیراز گذراند و تا اتمام دوره عالی در همان مرکز ماند. سپس در سال ۱۳۴۸ به یگانهای نیروی زمینی ملحق شد و مسیر خدمت او در ردههای مختلف فرماندهی و ستادی ادامه یافت.
زندگی خانوادگی
شهید مخبری در سال ۱۳۵۰ با خانم اکرم امینی ازدواج کرد که حاصل این زندگی مشترک، سه دختر است. پس از ازدواج، به همراه همسرش به میانه اعزام شد. مدتی بعد برای طی دوره کلاسهای ویژه زبان به تهران رفت و در همان ایام نخستین فرزندشان به دنیا آمد و نام او را مریم گذاشتند. پس از چند ماه، مجدداً به میانه بازگشت و حدود دو سال در آن شهر به انجام وظیفه پرداخت. در ادامه، به منجیل در استان گیلان منتقل شد.
نقشآفرینی در روزهای انقلاب و مأموریتهای کردستان
وی در سال ۱۳۵۷ دوره عالی فرماندهی و ستاد (دافوس) را در شیراز طی کرد؛ همزمان با پیروزی انقلاب اسلامی. با آغاز ناآرامیهای کردستان در سال ۱۳۵۸ به عنوان فرمانده یگان اعزامی، راهی مناطق عملیاتی شد و در مقابله با ضدانقلاب، در مأموریتهای سخت و کمامکانات، رشادتهای کمنظیری از خود به یادگار گذاشت. حضور چندماهه او در مهاباد و انجام مأموریتهای حساس، موجب شد به عنوان فرمانده گردان ۱۲۵ منصوب شود.
دفاع مقدس و درخشش در عملیات «طریقالقدس»
با شروع جنگ تحمیلی در سال ۱۳۵۹، یگانهای نیروی زمینی از جمله لشکر ۱۶ به منطقه خوزستان اعزام شدند و سرگرد مخبری فرماندهی گردان ۱۲۵ پیاده مکانیزه تیپ دوم را بر عهده داشت. در عملیات «طریقالقدس» و نبردهای منطقه چزابه و سپس آزادسازی بستان، شهید مخبری به عنوان فرمانده گردان شکن نقشآفرینی کرد و با ابتکار، شجاعت و مدیریت میدانی، در شکستن خطوط دفاعی دشمن و فتح پل سابله (از نقاط راهبردی عملیات) اثرگذار بود.
در همین عملیات، به پاس حماسهآفرینیهای او و در شرایطی که زیر آتش دشمن قرار داشت، از سوی فرماندهان مورد توجه قرار گرفت و شهید سپهبد علی صیاد شیرازی (فرمانده وقت نیروی زمینی) در همان منطقه عملیاتی، درجه سرهنگدومی را به وی اعطا کرد. شهید مخبری همچنین در یکی از مقاطع حساس عملیات، با سازماندهی سریع نیروها و عبور دادن چند نفربر زرهی، موفق شد آتش دشمن را مهار و پل سابله را دوباره در اختیار نیروهای خودی قرار دهد و زمینه آزادی بستان را فراهم کند.
بازگشت به کردستان و مسئولیتهای جدید
پس از عملیات طریقالقدس، با توجه به شرایط ویژه کردستان و نیاز به فرماندهانی شجاع و ازخودگذشته، شهید مخبری به لشکر ۲۸ پیاده کردستان منتقل و به عنوان معاون تیپ یکم منصوب شد. او بار دیگر به ارتفاعات و مناطق صعبالعبور کردستان بازگشت و در مقابله با گروهکها و عناصر ضدانقلاب، حضوری مؤثر داشت؛ بهگونهای که نام و صلابتش در منطقه، هراس را بر دل دشمن مینشاند.
این فرمانده شهید پس از پیروزی در جبهه چزابه و عملیات «طریقالقدس»، به همراه جمعی از همرزمانش در تاریخ ۱۸ اسفند ۱۳۶۰ به دیدار حضرت امام خمینی (ره) نائل آمد و سخنانی کوتاه، اما قاطع بیان کرد.
بخشی از سوابق خدمتی
شهید مخبری در طول سالهای خدمت، مسئولیتهای متعددی را عهدهدار بود؛ از جمله: فرماندهی در ردههای گروهان و گردان، مسئولیتهای ستادی و رکنها و فرماندهی یگانهای عملیاتی. وی در تاریخ ۱۵ آبان ۱۳۶۱ خود را به لشکر ۲۸ پیاده کردستان معرفی کرد و مأموریت خود را در جایگاه معاونت تیپ یکم ادامه داد.
شهادت و آرامگاه
سرانجام سرهنگ دوم شهید غلامرضا مخبری در تاریخ ۱۱ دی ۱۳۶۱ پس از بازدید از یگانهای تحت امر، حدود ساعت ۱۷:۳۰ در ارتفاعات دارساوین در محور بانه–سردشت، هدف حمله ناجوانمردانه ضدانقلاب (گروهک کومله) قرار گرفت و در آستانه ۳۷ سالگی به مقام رفیع شهادت نائل آمد.
پادگان تیپ ۲ زرهی زنجان به نام این فرمانده غیور مزین است و پیکر مطهرش در گلزار شهدای خواجهربیع مشهد آرام گرفته است.
