شهیدی که در زمین فوتبال به شهادت رسید

به گزارش نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران، شهید محمد صابری سهرفروزایی، ششم فروردین ماه سال ۱۳۴۶ در تهران به دنیا آمد. او از جوانان مؤمن، متین و محجوب بود که در دوران دفاع مقدس به اسارت دشمن درآمد. در اردوگاه اسارت، با اخلاق نیکو، عبادت خالصانه و تواضع مثال‌زدنی، محبوب دل‌های دوستان و هم‌سنگران شد. صابری نه تنها در میان آزادگان، بلکه حتی نزد دشمنان نیز به مظلومیت و ادب شناخته می‌شد.

وی علاقه‌مند به ورزش فوتبال بود، اما به دلیل عارضه جسمی خاص (عدم تعریق بدن) در گرما دچار رنج و ضعف می‌شد. سرانجام در جریان یکی از بازی‌های فوتبال در اردوگاه، همین بیماری موجب بروز مشکل جسمی شد و او مظلومانه به شهادت رسید. شهادت او، اردوگاه را سراسر اندوه و ماتم فرو برد و یاد و نامش در دل آزادگان جاودانه شد.

چهره آرام و لبخند امید بخش

در ادامه آزاده جواد اروجی در خصوص این شهید گرانقدر می‌گوید: «بنده، جواد عروجی، از آزادگان دوران دفاع مقدس و از دوستان و هم‌سنگران شهید محمد صابری سهر فروزایی، افتخار داشتم مدتی در اردوگاه اسارت همراه ایشان باشم. سال‌های اسارت برای همه ما دوران سختی و آزمایش بود، اما در میان آن همه رنج و محدودیت، وجود انسان‌های مؤمن و متین همچون شهید صابری، مایه آرامش و امید می‌شد. شهیدی که شخصیت و اخلاقش نمونه‌ای روشن از ایمان، تواضع و بردباری بود. آشنایی بنده با شهید صابری در آسایشگاه شماره ۲۰ اردوگاه اسارت آغاز شد. در تقسیم‌بندی جدید، توفیق یافتم که با ایشان هم‌حماسه شوم. از همان روز‌های نخست، منش و رفتار متواضعانه و مؤمنانه او توجه همه را جلب می‌کرد. شب‌ها هنگام قدم زدن در آسایشگاه، دیدم که با دستمالی سفره‌های گروه‌ها را تمیز می‌کند و با آرامش و خضوع مشغول خدمت به دیگران است. 

همین رفتار ساده، اما پرمعنا بهانه‌ای شد تا به او نزدیک شوم و هر شب در کنار ایشان به خدمت مشغول گردم. این همکاری کوچک، زمینه‌ساز ارتباطی صمیمی و عمیق میان ما شد و فرصتی فراهم آورد تا بیشتر با روحیه و اخلاق او آشنا شوم. شهید صابری فردی بسیار متین، محجوب و محبوب بود. لبخند ملیح و برخورد مؤدبانه‌اش دل‌ها را آرام می‌کرد و همه دوستان او را دوست داشتند. اهل دعا، قرآن و توسلات بود و در هر شرایطی ذکر و عبادت را ترک نمی‌کرد. در برابر سختی‌ها و شوخی‌های دوستان با حلم و بردباری پاسخ می‌داد و هیچ‌گاه خود را برتر نمی‌دید. از سوی دیگر، ادب و وقار شهید صابری چنان آشکار بود که حتی دشمنان نیز تحت تأثیر قرار می‌گرفتند. نیرو‌های عراقی که رفتار او را می‌دیدند، به مظلومیت و تقوایش اذعان داشتند و احترام ویژه‌ای برایش قائل بودند. محبوبیت او نه تنها در میان دوستان، بلکه در نگاه دشمنان نیز ریشه داشت؛ زیرا صداقت، آرامش و ایمانش چیزی نبود که بتوان نادیده گرفت.»

شهادت مظلومانه در زمین ورزش

اروجی ادامه می‌دهد: «یکی از ویژگی‌های بارز شهید صابری، علاقه فراوانش به ورزش به‌ویژه فوتبال بود. هرگاه فرصتی فراهم می‌شد، با شور و نشاط در بازی‌ها شرکت می‌کرد و همین ورزش برای او و دیگر دوستان، راهی برای حفظ روحیه در شرایط سخت اسارت بود.

اما شهید صابری دچار عارضه جسمی خاصی بود؛ بدن او در هنگام فعالیت و گرما عرق نمی‌کرد و همین باعث می‌شد حرارت بدنش بالا برود و رنج زیادی بکشد. با وجود این مشکل، علاقه‌اش به فوتبال آن‌قدر زیاد بود که باز هم در زمین حاضر می‌شد و تلاش می‌کرد همراه دوستان باشد. سرانجام در یکی از همین بازی‌های فوتبال در اردوگاه، شدت این عارضه جسمی باعث شد که حالش به‌طور ناگهانی وخیم شود. همان‌جا کنار زمین دچار مشکل شد و مظلومانه به شهادت رسید. این واقعه همه دوستان و هم‌سنگران را در اندوهی عمیق فرو برد و فضای اردوگاه را سراسر ماتم و سوگ کرد. حتی نیرو‌های عراقی که شاهد این صحنه بودند، تحت تأثیر قرار گرفتند و اجازه دادند مراسم وداع و تشییع پیکر مطهرش در اردوگاه برگزار شود.

این شهادت نشان داد که عشق به ورزش و همراهی با دوستان، حتی با وجود بیماری و سختی، بخشی از شخصیت مقاوم و باایمان شهید صابری بود؛ شخصیتی که با مظلومیت و محبوبیت خود در دل همه جاودانه شد.

پس از آزادی اسرا، بنده هم آزاد شدم و در مراسم اربعین شهید والامقام حضور یافتم. دیدار با خانواده او نشان داد که محبوبیت و جایگاه این شهید عزیز تنها محدود به اردوگاه نبود، بلکه در میان مردم نیز جایگاهی ویژه داشت. شهید محمد صابری سهر فروزایی نمونه‌ای روشن از یک انسان مؤمن، متین، محجوب و محبوب بود که اخلاق نیکو، عبادت خالصانه، تواضع در خدمت به دیگران و صبر در سختی‌ها از او شخصیتی ساخت که یاد و نامش در دل آزادگان و مردم جاودانه شد.»

گفت‌وگو از آرش سلیمی‌فر

تنظیم از سعیده نجاتی