دفاع از وطن خود همانند دفاع از مال، جان و ناموس است

به گزارش نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران، شهید «احمد منصوری»، یادگار عباس و طوبی بیستم آبان ۱۳۴۲ در روستای گل‌تپه از توابع شهرستان ری به دنیا آمد. او تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. سال ۱۳۶۴ ازدواج کرد و صاحب یک پسر و یک دختر شد. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. این شهید گرانقدر یکم بهمن ۱۳۶۶ در ماووت عراق بر اثر اصابت گلوله به قلب به شهادت رسید. مزار وی در بهشت‌زهرای شهرستان تهران قرار دارد.

روایتی خواندنی از حدیثه منصوری خواهر شهید «احمد منصوری» را در ادامه می‌خوانید:

برادرم، احمد منصوری در بیستم آبان سال ۱۳۴۲ در روستای کریم‌آباد تهرانچی از توابع شهرستان ری به دنیا آمد پدرم، عباس کشاورزی می‌کرد و مادرمان، طوبی زنی مهربان و زحمتکشی بود که با عشق فرزندانش را پرورش می‌داد.

احمد از همان کودکی، پسری آرام، مهربان و اهل کار بود و همیشه تلاش می‌کرد در کنار پدر کمک حال خانواده باشد. عشق به امام حسین (ع) در وجودش موج می‌زد و این عشق او را به مسیر ایثار و شهادت کشاند.

در سال ۱۳۶۴ احمد ازدواج کرد. زندگی مشترکش تازه آغاز شده بود و دختری کوچک داشت که بسیار به او وابسته بود. اما جنگ، لحظه‌های شیرین زندگی را کوتاه کرد. با این‌که همسرش باردار بود و انتظار فرزند دومشان را می‌کشید، احمد تصمیم گرفت به جبهه برود.

او می‌گفت: «اگر امروز نروم، فردا دیر است. دشمن رحم ندارد. باید از ناموس و کشورمان دفاع کنیم.»

احمد به جبهه اعزام شد و در عملیات بیت المقدس ۲ در منطقه‌ی ماووت عراق بر اثر اصابت گلوله به قلبش در تاریخ یکم بهمن ۱۳۶۶ به شهادت رسید.

خبر شهادتش وقتی به خانه رسید، همسرش همچنان منتظر بازگشت او بود. چند ماه بعد، پسرش به دنیا آمد، اما هیچ‌گاه پدر را ندید.

پیکر پاک احمد در بهشت زهرا (س) آرام گرفت، اما یاد و خاطره‌اش همیشه در دل ما زنده است. هر بار که به مزارش می‌روم این جمله را در ذهنم مرور می‌کنم:

شهدا زنده‌اند و نزد پروردگارشان روزی می‌خورند.