خون و پیام؛ دو بالی که انقلاب را زنده نگه میدارند
به گزارش نوید شاهد سمنان، «شهید محمدرضا محمدیان» یکم بهمنماه ۱۳۴۳ در شهرستان سمنان دیده به جهان گشود. پدرش کاظم، سرایدار بود و مادرش حشمت نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته اقتصاد درس خواند و دیپلم گرفت. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و هشتم آبان ۱۳۶۲ در پنجوین عراق به شهادت رسید. پیکر وی مدتها در منطقه باقی ماند و سال ۱۳۷۱ پس از تفحص، در امامزاده یحیای زادگاهش به خاک سپرده شد.

گزیدهای از دستنوشته شهید:
خون و پیام
ای همه کسانی که پیام اینجانب به شما میرسد! برای پویایی و تداوم هر انقلابی باید در دو زمینه خون و پیام کار شود. در طول تاریخ چنین بوده است؛ از حسین(ع) یاد بگیریم که خون میدهد و زینب(س) پیامرسان آن خون است. آمدم تا اطاعت از ولیامر کرده باشم و این ندا را سر دهم: «والله ان قطعتموا یمینی، انی احامی ابدا عن دینی؛ به خدا قسم اگر دستهایم را ببرند، از امام و رهبر خود دست نشویم.» آمدم تا به ندای حسین که در هزار و اندی سال قبل گفته، جواب مثبت بدهم: «هل من ناصر ینصرنی؟» لبیک لبیک یا حسین!