کارگری، دیده‌بان سومار

به گزارش نوید شاهد البرز؛ سرمای پاییزی سومار، تا استخوان آدم نفوذ می‌کند. غلامرضا آبسالان، با چشمانی تیزبین که از لابه‌لای شن‌های مرزی ردپای دشمن را می‌جست، بر فراز پست دیده‌بانی ایستاده بود. باد، شن‌های صحرا را به صورتش می‌کوبید، اما او بی‌حرکت مانده بود، چون صخره‌ای استوار. قلبش برای چیزی جز این بیابان نمی‌زد؛ برای خانه‌ای در تهران، برای همسری که دیشان در بیمارستان بابک، سومین فرزندشان را به دنیا آورده بود. 

 تولد یک مسئولیت

داستان از شاهرود آغاز شد، در اسفندماه ۱۳۳۱. غلامرضا در خانواده‌ای مذهبی متولد شد. وقتی تنها ۹ سال داشت، خانواده برای یافتن روزی بیشتر، راهی تهران شدند. کودکی‌اش در بازار تهران و پشت پیشۀ سراجی گذشت. همان جا بود که پشتکار، درستکاری و ایمان، در وجودش ریشه دواند. صاحبکارش همیشه به این جوان خوش‌قلب و وظیفه‌شناس افتخار می‌کرد.

 عشق و انقلاب

پس از خدمت سربازی در دزفول، در شرکت ایران‌خودرو استخدام شد. در فروردین ۵۷، زندگی مشترکش را با عشق ازدواج آغاز کرد. با اوج‌گیری انقلاب، غلامرضا در تمام عرصه‌ها حاضر بود؛ از تظاهرات تا گرفتن پادگان‌ها، از حمل پیکر شهدا تا دوخت لباس برای بیمارستان‌ها. عشق به انقلاب، او را به آغوش بسیج کشاند.

 اولین اعزام

برای اولین بار، از لانه جاسوسی آمریکا به جبهه اعزام شد. دو ماه در پشت خط مقدم، با پختن غذا برای رزمندگان، به آنان خدمت کرد. او که یک بار جبهه را دیده بود، دیگر نمی‌توانست از آن دل بکند.

 وداع با پروانه

بار دوم، در آستانه تولد سومین فرزندش عازم جبهه شد. همسرش را در آستانه زایمان تنها گذاشت، اما می‌دانست که دفاع از میهن، وظیفه‌ای بزرگتر است. در سومار، در واحد تدارکات و سپس به عنوان دیده‌بان خدمت کرد. شبی که فرزند سومش در بیمارستان بابک متولد می‌شد، او در پست دیده‌بانی، از آرامش هموطنانش محافظت می‌کرد.

 شهادت

صبح ۲۹ آذر ۱۳۶۱، پس از اقامه نماز صبح، هنگام ترک پست دیده‌بانی، تیر دشمن به قلب دریایی او نشست. غلامرضا به آرزوی دیرینه‌اش رسید؛ به همنشینی با خوبان بهشتی نائل آمد، درست زمانی که فرزند سومش پا به عرصه وجود گذاشته بود.

 یادگار ماندگار

غلامرضا اباسالان، کارگر ایران‌خودرو، بسیجی فعال و دیده‌بان سومار، در بهشت زهرا، قطعه ۵۷ آرمیده است. او نماد ایثارگری مردانی است که در سخت‌ترین شرایط، عشق به خانواده را با عشق به میهن درآمیختند و تا آخرین قطره خون، برای آرمان‌هایشان ایستادگی کردند.

انتهای پیام/