راز و نیاز با خدا در وصیتنامه شهید «مجید دهقانی»
شهید «مجید دهقانی» در وصیتنامه مناجاتگونهاش نوشته است: «دوست دارم با این قلم شکسته و با این زبان قاصر و عاصی و با آن اجازهای که خود معبود جهانیان به بندگانش داده تا با همه آن آلودگیها به واسطه معصیت که در نتیجه دوری از او حاصل میشود.»
به گزارش نوید شاهد شهرستانهای استان تهران: شهید مجید دهقانی، یادگار جانعلی و فاطمه چهاردهم آبان ماه سال ۱۳۴۵ در شهرستان تهران چشم به جهان گشود. او تا دوم متوسطه درس خواند و سپس به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. این شهید گرانقدر در پنجم مرداد ماه سال ۱۳۶۷ در سر پل ذهاب توسط نیروهای سازمان مجاهدین خلق (منافقین) بر اثر اصابت گلوله توپ و ترکش به سر به شهادت رسید. پیکر وی را در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپردند.
مناجات شهید «مجید دهقانی» را در ادامه مرور میکنیم:
دوست دارم با این قلم شکسته و با این زبان قاصر و عاصی و با آن اجازهای که خود معبود جهانیان به بندگانش داده تا با همه آن آلودگیها به واسطه معصیت که در نتیجه دوری از او حاصل میشود، محبوبم را ندا دهم که ای محبوب من تو خود از نیستی به هستی آوردیام و از آن لحظه همواره عنایات تو بوده است که امکان حیات و حرکت و خورد و خواب را به من داده بود و این تویی که دستم را گرفتی و از تاریکیهای جهل و آن منجلاب گناه و معصیت که همه آن شرمساری و خجلزدگی بود به در آوردیام (شهادت) و این را بگویم که اگر صدها بار در تابستان گرم و سوزان با لب تشنه و شکم گرسنه دست و پایم را قطع کنند، بدنم را تکهتکه کنند، به خاطر عشق و علاقه به تو یا اینکه همیشه در عبادت باشم، حق بندگیات را ادا نکردهام و نمیتوانستم بکنم.
انتهای پیام/
