از یتیمی تا شهادت؛ داستان زندگی پرفراز و نشیب شهید غلامحسین بهجتی
شش ماهه بود که یتیم شد. دوازده ساله بود که برای نانآوری راهی کویت شد. اما عشق به یادگیری، او را به کلاسهای شبانه کشاند و عشق به انقلاب، از جبهههای جنوب تا کردستان پیش برد؛ تا سرانجام در محضر خدا به آرزوی دیرینهاش رسید. این، روایت زندگی کوتاه و پربار شهید غلامحسین بهجتی است.
به گزارش نوید شاهد یزد، شهید غلامحسین بهجتی، دوم مرداد سال ۱۳۳۸ در خانوادهای متوسط در محله فیروزآباد شهرستان میبد متولد شد. وی از ششماهگی یتیم شد و پدرش چهار فرزند خردسال را به جا گذاشت.
مادرش با کار و تلاش، مسئولیت بزرگ کردن چهار فرزند را به تنهایی بر عهده گرفت. شهید بهجتی در هفتسالگی وارد دبستان شد و با علاقهی فراوان تا پایه ششم ابتدایی تحصیل کرد. اما به دلیل مشکلات مالی و رنج و مشقتی که مادر و برادرش متحمل میشدند، ادامه تحصیل برایش میسر نشد و برای کمک به تأمین معاش خانواده، ترک تحصیل کرد و در سن 12 سالگی به همراه برادرش راهی کویت شد و کار را آغاز نمود و بعد از دو سال دوری از وطن در سن 14 سالگی به وطن بازگشت چون علاقه فراوانی به تحصیل داشت دوران راهنمایی خود را شبانه گذراند تا در طول روز بتواند به کار مشغول شود و مخارج زندگی را تامین نماید. وی در ۲۱ سالگی ازدواج کرد و صاحب دو فرزند به نامهای میثم و منیره شد.
شهید بهجتی پیش از انقلاب، به دلیل مخالفت با رژیم طاغوت، از خدمت سربازی امتناع کرده بود؛ اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی، برای ادای دین به انقلاب، داوطلبانه از سوی ارتش به خدمت سربازی رفت. وی در طول خدمت سربازی، با وجود مسئولیت سرپرستی همسر، دو فرزند و مادرش، در اوقات مرخصی نیز کار میکرد تا هزینههای زندگی را تأمین نماید.
او که عشق فراوانی به جبهه و شهادت داشت، برای تحقق آرمانش که پیوستن به لقای خدا بود داوطلب اعزام به جبهه شد. ابتدا ماهها در جبههی جنوب با مزدوران بعثی جنگید و سپس به جبههی غرب اعزام شد. سرانجام این رزمنده ی فداکار در ۲۶ آبان ۱۳۶۳، در جبهه ی غرب در بانه در کنار همرزمانش به درجه ی رفیع شهادت نایل آمد.
منبع: نویدشاهد
