نامهای از دل کردستان؛ دلتنگی و ایمان «بهروز قبادی» در ۱۸ سالگی
در ۲۹ شهریور ۱۳۶۶، «بهروز قبادی» جوان ۱۸ سالهای که دور از خانواده در جبهههای کردستان مشغول دفاع از وطن بود، نامهای پر از مهر، دلتنگی و ایمان نوشت؛ نوشتهای که از عمق غربت یک رزمنده و استواری او بر عهد دفاع با امام و وطن حکایت دارد.
به گزارش نوید شاهد کرمانشاه، شهید «بهروز قبادی» ۲۰ اردیبهشت ۱۳۴۹ در شهرستان کرمانشاه به دنیا آمد. پدرش نورعلی و مادرش گل بانو نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. به عنوان پاسدار وظیفه در جبهه یافت. دوم فروردین ۱۳۶۷ در شیخ صالح عراق بر اثر مصدومیت شیمیایی و اصابت ترکش به شهادت رسید.
دست نوشته شهید
به حضور برادر عزیزم، سیروس قبادی
سلام علیکم
پس از عرض سلام، سلامتی شما برادر بزرگوارم را از خداوند متعال خواستارم. امیدوارم همیشه خوش، خرم و سرحال باشید و زندگیتان سرشار از صفا و صمیمیت باشد.
برادرجان، اگر جویای حال این برادر کوچکتر خود هستید، الحمدلله خوب و سالمم و جز دلتنگی برای شما ناراحتی دیگری ندارم. امیدوارم این دوری هرچه زودتر به دیداری تازه بدل شود.
چند بار برایتان نامه نوشتم، اما جوابی نرسید. لطفاً از خانمتان هم بپرسید آیا بدی از ما دیده که دیگر برایمان نامه نمینویسد؟ امیدوارم همیشه زندگیتان سرشار از محبت و دور از هر بلایی باشد.
سلام مرا که از عمق وجودم است به حسین سالاری، محمدجان، رسولجان و مریم کوچولویی که از چشمانم بیشتر دوستش دارم برسانید. همچنین از قول من به ایرج بگویید: «چرا دیگر نامه نمینویسی؟»
سلام مرا به مشهدی احمد شوکتی، عمه ربابه و همه فامیل برسانید. برادرجان، آن روز به خانه علیاصغر رحمانی تلفن کردم، اما گفتند دکان بسته است. از این بابت خیلی ناراحت شدم، چون اصلاً از خانه خبری ندارم. نمیدانم چه شده که هیچکس نامه نمینویسد. لطفاً مرا از این نگرانی بیرون بیاورید.
غریبی رفتهام، مثل وطن نیست
بر غم خوردن، کسی، چون من نیست
انتهای پیام/
