بسیجی نمونهای که راه شهادت را برگزید

به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «مختار رجبی تختی» چهارم اردیبهشت ۱۳۳۶، در روستای تخت از توابع شهرستان بندرعباس چشم به جهان گشود. پدرش حسین، کشاورزی میکرد و مادرش خدیجه نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. او نیز کشاورز بود. سال ۱۳۵۵ ازدواج کرد و صاحب سه دختر شد. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. شانزدهم مرداد ۱۳۶۲، در قلاویزان توسط نیروهای عراقی به شهادت رسید. پیکر او مدتها در منطقه بر جا ماند و سال ۱۳۷۴ پس از تفحص، وی را در زادگاهش به خاک سپردند.
بسم ربّ الشهدا و الصدیقین
شهید مختار رجبی تختی، در خانوادهای مذهبی چشم به جهان گشود. او تحصیلات خود را تا پایان کلاس چهارم ابتدایی ادامه داد، اما با آغاز مبارزات مردمی در دوران انقلاب اسلامی، درس را رها کرد و همراه جمعی از برادران مؤمن و انقلابی از جمله حاج حسین هاشمی، غلام و علی کمانداری، جمشید کمانداری (مفقودالاثر)، علی باستی، احمد رجبی تختی، موسی درخشیپور، اکبر کردی، موسی مروج و حمزه محمدی، فعالیتهای انقلابی خود را به صورت مخفیانه آغاز نمود.
از جمله فعالیتهای ایشان میتوان به پخش پوسترها و نوارهای سخنرانی امام خمینی (ره) در دهستان تخت و روستاهای اطراف اشاره کرد. در سال ۱۳۵۷، این گروه انقلابی، روحانی مبارزی به نام حاج آقای حسینی را برای روشنگری مردم دعوت کردند. اما با گزارش جاسوسان به پاسگاه، مأموران حسینیه را محاصره کردند. برادران انقلابی، حاج آقا حسینی را با لباس مبدّل از محل خارج کرده و به منزل حاج احمد هاشمی رساندند. در همین زمان، مرحوم حاج حسین قاسمی برای جلوگیری از شک مأموران، در حسینیه شروع به روضه خوانی کرد تا فضا طبیعی جلوه کند.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در سال ۱۳۵۸، شهید مختار رجبی تختی به همراه یارانش پایگاه مقاومت بسیج دهستان تخت را راهاندازی کرد و با برگزاری جلسات مذهبی، دعوت از روحانیون و آگاهسازی مردم به فعالیتهای انقلابی ادامه داد. ایشان در سالهای ۱۳۵۹ و ۱۳۶۰ به عنوان «بسیجی فعال و نمونه» انتخاب شد.
در سال ۱۳۶۲، در پاسخ به ندای امام خمینی (ره) برای دفاع از میهن اسلامی، راهی جبهههای نبرد حق علیه باطل شد. یک ماه پس از اعزام، خبر مفقودالاثری او از سوی بنیاد شهید اعلام گردید. پس از سالها انتظار پدر و مادر، خواهران و برادران، همسر و فرزندان شهید، سرانجام پیکر پاک این دلاور در سال ۱۳۷۴ توسط گروه تفحص شهدا شناسایی شد. پس از دو سال، در ۲۱ رمضان همان سال، پیکر مطهرش به زادگاهش بازگشت و در گلزار شهدای دهستان تخت به خاک سپرده شد.
روحش شاد و راهش پررهرو باد.
