همه او را به ادب میشناختند
شهید «علیرضا غریبی» نه تنها در خانواده خود بلکه در بین فامیل و دوستان و آشنایان نیز از نظر اخلاقی به عنوان فردی نمونه بود و او را با ادب میشناختند و نسبت به اطرافیان مخصوصاً پدر و مادر خود احترام خاصی قائل میشد.
به گزارش نوید شاهد خوزستان، شهید علیرضا غریبی سوم آبان سال ۱۳۴۲ در روستای سردار آباد از توابع شهرستان شوشتر دیده به جهان گشود. پدرش عزیزالله نام داشت. دوران کودکی و طفولیت را در این مکان گذراند. سال ۱۳۴۸ راهی دبستان شد. در سال ۱۳۵۰ به خاطر شرایط شغلی پدرش که در شرکت طرح نیشکر هفت تپه مشغول به کار شده بود، به همراه خانواده به شهرستان شوش دانیال مهاجرت نموده و به تحصیلات خود در این شهر ادامه داد.
پیشگام در سنگر درس
در سنگر درس و مدرسه یکی از پیشگامان تحصیل به شمار میرفت به طوری که اکثر اوقات شاگرد اول کلاس و یا جز شاگردان ممتاز مدرسه بود و بارها و بارها از سوی مسئولین ذی ربط مورد تشویق و تمجید قرار میگرفت.
تلاش برای خانواده در دوران جنگ زدگی
با شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران وی همراه با خانواده مجبور به ترک خانه و دیار خود شده و به روستای محل تولدش که سردار آباد در شش کیلومتری شهرستان شوشتر قرار داشت نقل مکان کردند.
وی در دوران جنگ زدگی در سنگر کار و تلاش برای خانواده به همراه پدرش کمک میکرد و در فعالیتهای همیاری و کمک به جبهه جنگ شرکت فعال داشتند.
اخذ مدرک دیپلم
در این دوران به علت تعطیلی مدارس در آغاز جنگ یکی دو سال از ادامه تحصیل محروم شده ولی با عقب راندن نیروهای بعثی عراق در سمت منطقه شوش و فکه و همچنین آزادسازی بسیاری از مناطق خوزستان از لوث وجود کفار در سال ۱۳۶۱ همراه خانواده به شهر و دیار و محل زندگی خود بازگشتند و به لطف خدا توانست به تحصیلات خود ادامه دهد و در سال ۱۳۶۲ موفق به اخذ دیپلم در رشته علوم تجربی شد.
همه او را به ادب میشناسند
وی نه تنها در خانواده خود بلکه در بین فامیل و دوستان و آشنایان نیز از نظر اخلاقی به عنوان فردی نمونه بود و او را با ادب میشناسند، نسبت به اطرافیان مخصوصاً پدر و مادر خود احترام خاصی قائل میشد.
همراه و یاور پدر در تأمین مخارج زندگی خانواده
همیشه در وقت فراغت از درس و هنگام تعطیلی مدارس به کار و فعالیت مشغول بود و در تأمین مخارج زندگی خانواده همراه و یاور خوبی برای پدرش بود.
اعزام به خدمت سربازی
در پانزدهم شهریور ۱۳۶۳ به خدمت نظام مقدس سربازی در آمده و پس از دوره آموزشی در سیام دی ماه ۱۳۶۳ از تهران به منطقه عملیاتی شمال غرب کشور و شمال غربی استان کردستان پادگان پسوه پیگاه بوستان بیک در شمال غربی پیرانشهر که محل درگیری شدید رزمندگان اسلام با نیروهای بعثی عراق از یک طرف و نیروهای منافقین کوردل از طرف دیگر بود اعزام شد.
تقریبا در بیستم اردیبهشت ۱۳۶۴ گروهان سوم که وی نیز جز پرسنل آن بود از پادگان پسوه به پادگان شهر بانه انتقال یافت.
وداع آخر
وی در بیستم شهریور ۱۳۶۴ برای آخرین بار که همزمان با برگزاری مراسم عزاداری دهه عاشورای حسینی بود به مرخصی آمد پس از سرکشی به تمام فامیل و دوستان و آشنایان و آخرین دیدار با یکایک آنها مثل این که میدانست که این آخرین دیدار است.
شهادتش
سرانجام در هفتم آبان ماه ۱۳۶۳روز دوشنبه ساعت ۹ صبح بعد از بازگشت از مرخصی در منطقه شمال غرب در اثر بمباران هواپیماهای دشمن بعثی صهیونیستی عراق مورد اصابت تیر و ترکش قرار گرفته و به درجه رفیع شهادت نائل گشته و همچون دیگر شهیدان گلگون کفن این میهن اسلامی پرپر شده است. بقعه متبرکش در گلزار شهدای شوش واقع شده است.
انتهای پیام/
