دلخوشی‌ام این است که پسرم در راه خدا و امام حسین (ع) شهید شد

به گزارش نوید شاهد کرمانشاه، «چینی دم بادامی» مادر شهید «بهمن عظیمی» می‌گوید: پسرم خیلی بچه‌ی خوب و با ادب و با ایمان بود. همیشه سلام و علیک داشت، با همه مؤدب بود و احترام به بزرگ‌تر برایش خیلی مهم بود. من نمی‌خواهم تعریفش را بکنم، اما همه‌ی مردم از او راضی بودند.

گاهی شوخی می‌کردم و می‌گفتم: بهمن، شب‌ها با پدرت میری سر زمین کمکش کنی لبخند می‌زد و می‌گفت: "مامان، من که هنوز صدای توپ و تفنگ نشنیدم، باید برم جبهه تا بفهمم مرد یعنی چی."

او چند بار با پدرش تا نزدیکی جبهه رفته بود، اما بعد خودش داوطلب شد و رفت. یادم هست همان ماه رمضان بود که رفت جبهه. می‌گفت: "مامان، من نمی‌خوام فقط بشنوم صدای توپ چطوریه، باید برم برای خدا، برای امام حسین (ع) بجنگم. "

از وقتی رفت جبهه، حالش عوض شده بود؛ شادتر و آرام‌تر بود. همیشه می‌گفت: "اگر در راه خدا شهید شدم، ناراحت نباش، چون راه امام حسین (ع) را رفتم. "
به خدا قسم، داغ اولاد خیلی سخت است، اما دلخوشی من همین است که پسرم در راه خدا و امام حسین (ع) شهید شد. خدا به ما صبر داد و به او مقام شهادت.

شهید «بهمن عظیمی» یکم آذر ۱۳۴۷ در روستای خلیل آباد از توابع شهرستان کنگاور به دنیا آمد. پدرش محمدمراد و مادرش چینی نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. به عنوان بســیجی در جبهه حضور یافت. ۱۶ اسفند ماه ۱۳۶۳ بر اثربمباران هوایی پادگان ابوذر بر اثر اصابت ترکش به شهادت رســید. پیکر شهید والامقام در زادگاهش به خاک سپرده شد.

در ادامه فیلم گفت‌و‌گو را می‌بینید:

انتهای پیام/