نعمت الله، نعمتی در اردوگاه بود

به گزارش نوید شاهد همدان، شهدای غریب رفتنی غریبانه داشتند، رفتنی همراه با درد، غربت، تنهایی. شهدای غریب دردهایشان را در دل پنهان کردند تا مبادا شادی دشمنان را ببینند از شکست غیورمردان ایرانی. تا ایران و ایرانی در سایه همین شهدا بماند و رشد کند.

امین جوینده آزاده همدانی خاطراتی از شهید «نعمت الله شیبانی» می‌گوید.

من در ۲۱ تیر ۱۳۶۷ در منطقه شرهانی اسیر شدم و در تکریت کمپ ۱۶ سوله ۴ مستقر شدم. در بین اسرا جوانی روستایی از استان فارس به نام «نعمت الله شیبانی» بود که بسیار ساکت و مظلوم بود و سرباز ارتش بود که به اسارت درآمده بود.

وضعیت بهداشتی و رسیدگی به اسرا بسیار ضعیف بود و بیشتر اسرا به بیماری‌های عفونی و گوارشی مبتلا می‌شدند. یکی از این بیماران «نعمت الله شیبانی» بود که دچار مشکلات گوارشی شده و هرروز حالش بدتر از روز قبل می‌شد و عراقی‌ها نیز به یک شربت برای چند نفر بسنده می‌کردند.

در یکی از روز‌های تابستان ۶۸ بود که حال نعمت الله بد شد و او را به بهداری بردند و دیگر از آنجا بازنگشت که بعده‌ها مشخص شد در یک گورستان در شهر رمادیه به خاک سپرده شده است.

روحش شاد